oświadczenie o praca w godzinach nocnych kierowcy

Praca w tandemie . Cykl załogi dwuosobowej może trwać 30 godzin. W tych 30 godzinach obaj kierowcy mogą wykorzystać po 9 godzin prowadzenia lub dwa razy w tygodniu po 10 godzin i 9 godzin odpoczynku. Cykl 24 godzinny . Z zachowaniem przepisów taki cykl możne wyglądać różnie, na przykład: 9h jazdy > 45 minut pauzy > 9h jazdy . Albo tak: Praca w porze nocnej to każda praca, która odbywa się w godzinach 21-7, a pracownikowi przysługuje inny dzień wolny za pracę w niedzielę i święto. W porze nocnej nie mogą pracować kobiety w ciąży, a także dzieci, które nie ukończyły 16 lat. Rodzice opiekujący się dzieckiem do lat 4 mogą pracować w porze nocnej jedynie Praca w godzinach nocnych z pewnością nie należy do najbardziej pożądanych. Są jednak zawody, w których noc niewiele różni się od dnia, przynajmniej jeśli chodzi o obowiązki pracownika, wykonującego daną profesję. Oczywiście taka praca musi się odbywać w ramach ustalonego grafiku tak, aby nie dopuścić do przekroczenia czasu pracy. W Praca w godzinach piątek, sobota:14:00- 1:00, nd. 14:00-22:00 Wymagania: • umiejętność nawiązywania kontaktu z ludźmi • umiejętność pracy w zespole • poczucie humoru, kreatywność Praca: Weekend nieletnich. 122.000+ aktualnych ofert pracy. Konkurencyjne wynagrodzenie. Za przekroczenie dopuszczalnego dobowego, 10 godzinnego czasu pracy do 3 godzin kara wynosi 50zł. Każda kolejna godzina przekroczenia: +100 zł. – Niestety na tym etapie mogą nam się pojawić pewne nieścisłości. Osoba kontrolująca kierowcę na drodze nie zawsze będzie miała dostęp do dokumentów, w których znajdzie informację o nonton film fifty shades of darker dalam bahasa indonesia. Transport drogowy i czas pracy kierowcy - jakie zmiany wchodzą w życie od 1 marca 2022 roku? Które regulacje zaczynają obowiązywać w lutym 2022 roku? Zmiany w transporcie drogowym i czasie pracy kierowcy 2022 Prezydent RP podpisał ustawę z dnia 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw. Celem ustawy jest transpozycja do polskiego porządku prawnego art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1057 z dnia 15 lipca 2020 r. ustanawiającej przepisy szczególne w odniesieniu do dyrektywy 96/71/WE i dyrektywy 2014/67/UE dotyczące delegowania kierowców w sektorze transportu drogowego oraz zmieniającej dyrektywę 2006/22/WE w odniesieniu do wymogów w zakresie egzekwowania przepisów oraz rozporządzenie (UE) nr 1024/2012, stanowiącej jeden z aktów wchodzących w skład tzw. Pakietu Mobilności I. Celem dyrektywy jest zapewnienie równowagi między poprawą warunków socjalnych i warunków pracy kierowców, a zwiększeniem swobody świadczenia usług transportu drogowego w oparciu o uczciwą konkurencję między krajowymi i zagranicznymi przewoźnikami, co w konsekwencji powinno przyczynić się do usprawnienia funkcjonowania rynku transportu drogowego w Unii Europejskiej. Ustawa ma także zapewnić stosowanie przepisów: rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1054 z dnia 15 lipca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 w odniesieniu do minimalnych wymogów dotyczących maksymalnego dziennego i tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu, minimalnych przerw oraz dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 165/2014 w odniesieniu dookreślania położenia za pomocą tachografów (Dz. Urz. UE L 249 z str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) 2020/1054”, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1055 z dnia 15 lipca 2020 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1071/2009, (WE) nr 1072/2009 i (UE) nr 1024/2012 w celu dostosowania ich do zmian w transporcie drogowym (Dz. Urz. UE L 249 z str. 17), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) 2020/1055”. Ustawa o transporcie drogowym - zmiany 2022 W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym wprowadzono następujące zmiany: przewidziano, że przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w krajowym transporcie drogowym rzeczy, w przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje wyłącznie krajowy transport drogowy rzeczy, w niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy, a także o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 tony w transporcie drogowym rzeczy; zmodyfikowano definicję bazy eksploatacyjnej. Będzie to miejsce przystosowane do prowadzenia działalności transportowej w sposób zorganizowany i ciągły, w skład którego wchodzi co najmniej jeden z następujących elementów: miejsce postojowe dla pojazdów wykorzystywanych w transporcie drogowym, miejsce załadunku, rozładunku lub łączenia ładunków, miejsce konserwacji lub naprawy pojazdów; przez bazę eksploatacyjną należy rozumieć także centrum operacyjne pracodawcy, o którym mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr 561/2006; rozszerzono katalog przestępstw w zakresie spełnienia wymogu dobrej reputacji przedsiębiorcy, o przestępstwa z dziedziny prawa podatkowego. Jednocześnie do katalogu przestępstw wykluczających możliwość podjęcia działalności transportowej dodano niektóre przepisy dotyczące handlu narkotykami wymienione w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii; rozporządzenie (WE) nr 2020/1055 wprowadziło obowiązek uzyskania dokumentu potwierdzającego spełnienie warunków dostępu do zawodu przewoźnika drogowego i rynku dla przedsiębiorców wykorzystujących w swojej działalności przewozowej pojazdy, które są przeznaczone wyłącznie do przewozu rzeczy i których dopuszczalna masa całkowita przekracza 2,5 tony, ale nie przekracza 3,5 tony. W ustawie przewidziano, że takie uprawnienie będzie wydawał starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy określonej w rejestrze przedsiębiorców w KRS, a w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi – adresu stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej określonego w CEIDG; po uzyskaniu zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego przedsiębiorca przedkładać ma do organu udzielającego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oświadczenie o liczbie osób zatrudnionych na dzień 31 grudnia poprzedniego roku oraz informację o średniej arytmetycznej liczbie wszystkich kierowców wykonujących operacje transportowe dla przedsiębiorcy; do środków rehabilitacyjnych umożliwiających odzyskanie przez przedsiębiorcę dobrej reputacji dodano zatarcie skazania za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, popełnione w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz zatarcie skazania za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, popełnione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; określono procedurę przywrócenia zarządzającemu transportem dobrej reputacji poprzez odbycie szkolenia lub zdanie egzaminu. Egzamin w celu odzyskania przez zarządzającego transportem dobrej reputacji będzie tożsamy z egzaminem na certyfikat kompetencji zawodowych w transporcie drogowym. Szkolenie będzie prowadził ośrodek przeprowadzający szkolenia na kwalifikacje kierowców zawodowych; przewidziano, że w przypadku popełnienia bardzo poważnego naruszenia dotyczącego świadectwa kierowcy w tym samym roku kalendarzowym, określonego w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) 2016/403, właściwy organ cofa, w drodze decyzji administracyjnej, jeden wypis z licencji wspólnotowej na okres 6 miesięcy i zawiesza wydawanie nowych świadectw kierowców przez okres 30 dni. Analogicznej zmiany dokonano w art. 32f ust. 3 ustawy o transporcie drogowym. Korekty takie mają na celu złagodzenie obecnie obowiązujących przepisów; przewidziano rozszerzenie kompetencji kontrolnych Inspekcji Transportu Drogowego w zakresie możliwości żądania i badania dokumentów dotyczących głównej działalności przedsiębiorcy; podczas kontroli drogowej kierowca będzie mógł kontaktować się z siedzibą przedsiębiorcy, na rzecz którego wykonuje przewóz, jego zarządzającym transportem lub inną osobą lub podmiotem, aby przed zakończeniem kontroli drogowej przedstawić wszelkie dowody, których obecności nie stwierdzono w pojeździe; w załącznikach do ustawy wprowadzono zmiany, które sprowadzają się do uzupełnienia wykazu kar za naruszenia warunków wykonywania przewozu drogowego o nowe pozycje wynikające z przepisów unijnych zawartych w Pakiecie Mobilności I. Ustawa o czasie pracy kierowców - zmiany 2022 W ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców, wprowadzono poniższe zmiany: zmieniono definicję podróży służbowej w ten sposób, aby za taką podróż było uznawane tylko zadanie służbowe wykonywane w ramach krajowych przewozów drogowych; doprecyzowano, że w przypadku gdy praca jest wykonywana w porze nocnej, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin między dwoma kolejnymi okresami dziennego odpoczynku albo dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku; kierowcy wykonującemu krajowe przewozy drogowe w podróży służbowej przysługiwać mają należności na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem tego zadania służbowego, ustalane na zasadach określonych w przepisach art. 775 § 3–5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Ustawa o przewozie towarów niebezpiecznych - zmiana 2022 W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych przewidziano, że Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego przekazuje Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego informacje dotyczące przeprowadzonych kontroli przewozu drogowego towarów niebezpiecznych, w tym informacje uzyskane od innych organów kontrolnych. Ustawa o tachografach - zmiany 2022 Zmiany wprowadzone w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o tachografach polegają na dodaniu do wykazu danych zawartych we wniosku o kartę do tachografu, oprócz numeru rachunku bankowego, także numeru rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowej. Umożliwi to podmiotowi wydającemu karty do tachografów zwrot na ten rachunek wniesionej przez wnioskodawcę opłaty (pomniejszonej o opłatę za rozpatrzenie wniosku) w przypadku odmownie załatwionego wniosku z powodów leżących po stronie wnioskodawcy. Wejście w życie Ustawa co do zasady wejdzie w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia [red. 28 stycznia 2022 roku], z wyjątkiem: art. 1 pkt 8 (zmiana w ustawie o transporcie drogowym dotycząca prowadzenia dokumentów księgowych), który wejdzie w życie z dniem 21 lutego 2022 r.; art. 1 pkt 19 i art. 16 (zmiana w ustawie o transporcie drogowym dotycząca wskazania dokumentów, które będzie obowiązany jest dołączyć przedsiębiorca, aby uzyskać świadectwo kierowcy dla osoby niebędącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej), które wejdą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia [red. 5 lutego 2022 roku]; art. 2 pkt 1–3 (zmiany w ustawie o czasie pracy kierowców dotyczące definicji podróży służbowej oraz należności przysługujących kierowcy będącemu w podróży służbowej), które wejdą w życie z dniem 2 lutego 2022 r.; art. 2 pkt 5 (zmiana w ustawie o czasie pracy kierowców dotycząca prowadzenia ewidencji czasu pracy kierowcy), który wchodzi w życie po upływie 4 miesięcy od dnia ogłoszenia [red. 29 maja 2022 roku]; art. 1 pkt 32 w zakresie art. 82h ust. 1 pkt 21, który wejdzie w życie po upływie 14 miesięcy od dnia wejścia w życie aktu wykonawczego dotyczącego wspólnego wzoru służącego obliczeniu stopnia ryzyka przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonania rozporządzeń (WE) nr 561/2006 i (UE) nr 165/2014 oraz dyrektywy 2002/15/WE w odniesieniu do przepisów socjalnych dotyczących działalności w transporcie drogowym oraz uchylającej dyrektywę Rady 88/599/EWG. WAŻNE! Ustawa z dnia 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw wchodzi w życie z dniem 1 marca 2022 roku. Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » (48) UWAGA! Kierowca pracujący w godzinach nocnych nie może skorzystać ze skróconego odpoczynku dziennego. Kancelaria Prawna Viggen wyjaśnia w niniejszym opracowaniu prawnym jeden z najważniejszych problemów prawnych dotyczący zasad odbioru odpoczynku skróconego. Podobne publikacje na temat skutków pracy kierowcy w porze nocnej przeczytasz tu: „To NIE całkiem prawda, iż kierowca pracujący w godzinach nocnych, może pracować max. 10 godz. w danej dobie” Wykonywanie zawodu kierowcy często wiąże się z pracą nie tylko w dzień, ale także w nocy. Nie ulega wątpliwości, że praca w porze nocnej jest męcząca, dłuższa jazda za kierownicą sprawia, że kierowca staje się senny, dodatkowo często na drodze jest gorsza widoczność i oślepiają światła nadjeżdżających z przeciwka pojazdów. W preambule dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego zaznaczono, że organizm ludzki jest w nocy bardziej wrażliwy na zakłócenia środowiska i na pewne uciążliwe formy organizacji pracy oraz, że długie okresy pracy w porze nocnej mogą być szkodliwe dla zdrowia pracowników i mogą zagrażać ich bezpieczeństwu oraz, ogólnie, bezpieczeństwu drogowemu. Komentowana dyrektywa art. 3 pkt 2 lit. określa pojęcie: „pory nocnej”: okres co najmniej czterech godzin, w rozumieniu prawa krajowego, między godziną i godziną „praca w porze nocnej” oznaczającą każdą pracę wykonywaną w porze nocnej. Jak porę nocną regulują przepisy ustawy o czasie pracy kierowców? Przepis dotyczący wykonywania pracy w porze nocnej kierowcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę reguluje przede wszystkim art. 21 ustawy o czasie pracy kierowców, który stanowi, że w przypadku wykonywania pracy przez kierowcę w nocy, czas pracy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie. (Pierwotne brzmienie w/w przepisu – gdy praca jest wykonywana w porze nocnej, przez co najmniej 4 godziny, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie). Należy zauważyć, że z komentowanego przepisu wynika, iż ustawodawca użył sformułowania „wykonywanie pracy”, co nie oznacza tylko kierowanie pojazdem, ale również inne czynności określone w art. 6 omawianej ustawy tj.: załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem, nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym, czynności spedycyjne, obsługa codzienna pojazdów oraz przyczep, inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu, rzeczy, niezbędne formalności administracyjne, utrzymanie pojazdu w czystości, gotowość poza przyjętym rozkładem czasu pracy, kiedy kierowca pozostaje na stanowisku pracy, przerwę w pracy trwającą 15 minut zaliczaną jako praca, która obligatoryjnie przysługuje, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin. Czytaj więcej na ten temat w publikacji: „POKAŻ SWOJEMU KIEROWCY JAK UZYSKAĆ DOSTĘP DO APLIKACJI VTS I NIE STRAĆ LICENCJI TRANSPORTOWEJ” Co oznacza pojęcie „doby” w rozumieniu ustawy o czasie pracy kierowców? Pojęcie doby w rozumieniu niniejszej ustawy, to 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, czyli nie jest tożsame z pojęciem doby astronomicznej. Miesiąc Kwota dodatku za 1 godz. Wzór obliczenia dla podstawowego czasu pracy Styczeń 1,73 zł ( zł : 160 godzin) x 20% Luty 1,73 zł ( zł : 160 godzin) x 20% Marzec 1,51 zł ( zł : 184 godzin) x 20% Kwiecień 1,73 zł ( zł : 184 godzin) x 20% Maj 1,65 zł ( zł : 168 godzin) x 20% Czerwiec 1,65 zł ( zł : 168 godzin) x 20% Lipiec 1,65 zł ( zł : 168 godzin) x 20% Sierpień 1,58 zł ( zł : 176 godzin) x 20% Wrzesień 1,58 zł ( zł : 176 godzin) x 20% Październik 1,65 zł ( zł : 168 godzin) x 20% Listopad 1,73 zł ( zł : 160 godzin) x 20% Grudzień 1,65 zł ( zł : 168 godzin) x 20% Podsumowując: Powyższe zagadnienie dotyczące wykonywania pracy w porze nocnej przez kierowce zatrudnionego na umowę o pracę, jest zagadnieniem bardzo istotnym dla obu stron stosunku pracy. Dla pracownika jest to istotne ze względu na otrzymywanie z tego tytułu dodatku do wynagrodzenia za przepracowane godziny w nocy. Dla pracodawcy wiąże się to z koniecznością dostosowania rozkładu czasu pracy do przepisów prawnych, a ponadto ma on obowiązek sporządzić prawidłową ewidencję z uwzględnieniem godzin przepracowanych w porze nocnej przez pracownika oraz wypłacić mu należny dodatek z tego tytułu. Konsekwencją niewywiązania się przez podmiot zatrudniający na umowę o pracę z powyższego obowiązku może prowadzić do wyegzekwowania wobec niego kary przez Państwową Inspekcję Pracy. Aplikacja „VTS” wskaże kierowcy i przewoźnikowi wymiar pracy w przypadku pracy w godzinach nocnych Po wejściu w życie rozporządzenia 2016/403 UE oraz po ostatniej nowelizacji Ustawy o transporcie drogowym podstawowe zagrożenie wynika z obowiązku skrócenia wymiaru pracy do 10 godzin (w ciągu każdych 24 godzin) w przypadku pracy w godzinach nocnych („kwalifikowanych). Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje sankcjami finansowymi oraz wszczęciem postępowania w sprawie utraty dobrej reputacji a w konsekwencji utraty Licencji Transportowej. Na szczęście kierowcy i przewoźnicy mają do dyspozycji darmową aplikację VTS, dzięki której w kabinie ciężarówki lub, firmie, domu za pomocą smartfona, tabletu lub dowolnego komputera mogą niemalże natychmiast uzyskać informację: W jakim przedziale czasu mają „szukać” owych 24 godzin; Ile jeszcze kierowcy pozostało „wolnego” czasu w danych 24 godzinach, w których będą mogli jeszcze wykonywać pracę. Wyliczanie maksymalnego 10 godzinnego wymiaru pracy a dostępne jest w aplikacji VTS w pełni darmowo dla: – poszczególnych kierowców (polskich i zagranicznych firm), także bezpośrednio w kabinie, – pracodawców, – posiadaczy CKZ, – biur rozliczających pracę kierowców, – ITD, – Policji, – PIP. W celu wyliczenia 10 godzin, wystarczy wykonać zaledwie dwa kroki: Krok 1. Wchodzimy na stronę (następnie klikamy w przycisk KUP TERAZ a następnie klikamy w przycisk „DO 10-CIU KIEROWCÓW ZA DARMO” i zarejestrujemy w 2 minuty własne konto – rejestracja tylko za pierwszym razem) Kierowcy rejestrują się tak, jakby byli firmą. Krok 2. Wgrywamy pliki DDD (wgranie trwa kilka sekund), przechodzimy do kalendarza i odczytujemy wynik. Aplikacja VTS pozwala wykazać ile czasu pozostało kierowcy do realizacji pracy zarówno w dobie pracowniczej (zgodnie z prawem polskim) jak i w każdym 24-godzinnym okresie (zgodnie z prawem UE). Operacja wyliczenia wraz z pierwszą rejestracją za pierwszym razem trwa około 3 minut. Operacja wyliczenia za każdym kolejnym razem trwa około 30 sekund. Więcej na temat skutków pracy kierowcy w porze nocnej przeczytasz w tej publikacji: „Zaloguj się i za darmo wylicz 10 godzin pracy – INSTRUKCJA logowania kierowcy/spedytora do systemu VTS wyliczającego 10 godz pracy kierowcy” Karolina Otfinowska Prawnik Kancelarii Prawnej Viggen Pomysłodawca i nadzór prawny oraz merytoryczny nad opracowaniem: Dr Mariusz Miąsko – Prezes Kancelarii Prawnej Viggen Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. z późn. zm.). SILNIK PRAWNY Przepisy dotyczące czasu pracy kierowców wciąż budzą kontrowersje. Kilka dni temu okazało się, że czekają nas zmiany. Będą kary za pracę w porze nocnej. Jak wspominaliśmy już na łamach naszego bloga czas pracy kierowcy reguluje ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku, rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z 2006 roku i ATER z 1999. Co prawnie oznacza “pora nocna”? Pora nocna, o której mowa w art. 2 pkt 6a) ustawy o czasie pracy kierowców, oznacza okres 4 godzin pomiędzy godziną i godziną Ta definicja obowiązuje TYLKO do celów ustalania czasu pracy. Maksymalny dobowy czas pracy kierowcy a pora nocna Pora nocna z ustawy o czasie pracy kierowców służy do limitacji czasu pracy kierowcy. Zgodnie z normą art. 21 ustawy, w przypadku jeśli praca jest wykonywana w porze nocnej, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie. Przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Czego nie wlicza się do czasu pracy kierowcy? Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się: 1) czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy; 2) nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu; 3) dobowego nieprzerwanego odpoczynku; 4) przerwy w pracy, wynikającej z systemu przerywanego czasu pracy. Wystarczy zatem, żeby kierowca prowadził pojazd tylko kilka minut w ustalonym przedziale czasowym lub wykonywał inną aktywność (tj. w ciągu przyjętych 4 godzin pomiędzy godziną a godziną aby nastąpiła obligatoryjna limitacja jego czasu pracy do 10 godzin. Kary za przekroczenie czasu pracy kierowcy Należy podkreślić, że do czasu nowelizacji ustawy o transporcie drogowym, naruszenia związane z czasem pracy w porze nocnej były rozpatrywane w kategoriach naruszenia czasu pracy, za groziło ostrzeżenie lub mandat. Aktualnie naruszenia związane z czasem pracy w porze nocnej zostały wprowadzone do taryfikatora kar. W praktyce może okazać się zatem, że w przypadku kontroli w przedsiębiorstwie naruszenia związane z czasem pracy w porze nocnej mogą skutkować nałożeniem kary w maksymalnej wysokości, tj.: 15 000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej do 10 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli; 20 000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej powyżej 10 do 50 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli; 25 000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej powyżej 50 do 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli; 30 000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w średniej liczbie arytmetycznej większej niż 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli. Kary związane z naruszeniem czasu pracy w porze nocnej będą również nakładane przez inspektorów PIP. Pora nocna w kodeksie pracy Od pory nocnej z ustawy o czasie pracy kierowców należy odróżnić tę z Kodeksu pracy, która obejmuje ustalone przez przedsiębiorstwo 8 godzin między godzinami a i służy do ustalenia rekompensaty za pracę w porze nocnej. Warto podkreślić także, że pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę. Na podstawie: - Pracownik wrócił z jednodniowej delegacji w nocy – do miejscowości zakończenia podróży pociąg dojechał o Następnego dnia miał rozpocząć pracę o Nie przyszedł tego dnia do firmy. Przedstawił później oświadczenie, że od chwili zakończenia delegacji nie miał ośmiu godzin wypoczynku nocnego do godziny startu pracy. Czy nie powinien jednak rozpocząć obowiązków po upływie ośmiu godzin od chwili zakończenia delegacji? – pyta czytelnik. W tym wypadku od zakończenia delegacji do planowanej godziny rozpoczęcia pracy upłynęło jedynie sześć godzin. Nakładają się tutaj dwa uprawnienia pracownika do: - co najmniej 11 godzin wypoczynku dobowego (art. 132 kodeksu pracy), - minimum ośmiu godzin wypoczynku nocnego po zakończeniu delegacji (§ 3 pkt 5 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy, DzU nr 60, poz. 281 ze zm., dalej rozporządzenie). W każdej dobie pracowniczej (w 24 godzinach liczonych od godziny rozpoczęcia pracy) pracownik powinien mieć zapewnione co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. W uzasadnieniu wyroku z 23 czerwca 2005 r. (II PK 265/04) Sąd Najwyższy wskazał, że można i należy przyjąć, iż polecenie wykonania zadań (czynności) wymagających odbycia podróży służbowej musi wraz z dobową normą czasu pracy mieścić się w ramach wyznaczonych tymi limitami odpoczynku. Ich naruszenie oznacza dla szefa obowiązek udzielenia pracownikowi równoważnego okresu odpoczynku, a jeśli nie byłoby to możliwe, zwłaszcza po ustaniu stosunku pracy – wypłatę ekwiwalentu pieniężnego. Przy tak krótkiej przerwie między zakończeniem podróży a godziną startu zadań ważniejsze znaczenie ma poruszona w pytaniu kwestia zapewnienia co najmniej ośmiu godzin wypoczynku po delegacji służbowej, która kończy się w godzinach nocnych, a pracownik nie miał zapewnionego wypoczynku nocnego (wagon sypialny, kuszetka). Jeżeli nie ma tych ośmiu godzin, podwładny może usprawiedliwić nieobecność w pracy. Składa oświadczenie o tym, poparte np. wskazaną na bilecie godziną planowanego przyjazdu pociągu, potwierdzonym przez kierownika pociągu spóźnieniem. Podwładny ma prawo skorzystać z takiego usprawiedliwienia tylko w odniesieniu do dnia pracy następującego po powrocie z delegacji a nie wobec najbliższego dnia pracy. Przykład Jeśli pracownik wrócił z delegacji w nocy z piątku na sobotę, a według rozkładu pracuje od poniedziałku do piątku, to niezależnie od godziny powrotu nie należy mu się wolny poniedziałek. Pracownik czytelnika mógł skorzystać z całego dnia wolnego, a nie tylko brakujących dwóch godzin. Taki sens należy nadać tej regulacji. Przy innym podejściu traciłby realnie na znaczeniu przyjęty w rozporządzeniu najmniejszy możliwy wypoczynek nocny (osiem godzin). Dojazd np. z dworca do domu, a potem dojazd do pracy, niekiedy znacząco skracałby realny wypoczynek nocny pracownika. Dlatego postępowanie podróżującego było prawidłowe. —Marek Rotkiewicz Przed TSUE zapadł wyrok z r., C-96/19 dotyczący transportu drogowego w aspekcie niezbędnych zaświadczeń oraz braku zapisu dni pracy na karcie kierowcy i braku wykresówek w homologowanych tachografach umożliwiających kontrolę czasu kierowania pojazdem jaki i okresów odpoczynku kierowców, w oparciu o interpretację art. 34 ust. 3 i art. 36 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego ( 2014 Nr 60, str. 1, dalej jako: rozporządzenie). Stan faktyczny sprawy Sprawa toczyła się w postępowaniu pomiędzy: kierowcą pojazdu ciężarowego wyposażonego w tachograf cyfrowy a Bezirkshauptmannschaft Tulln (organem administracyjnym okręgu Tulln, Austria, dalej jako: organ), co do grzywny nałożonej na w trakcie kontroli drogowej, w wysokości 50 EUR na podstawie przepisów KFG 1967 ze względu na to, że w odniesieniu do kilku dni poprzedzających tę kontrolę nie był w stanie przedstawić zaświadczenia od swojego pracodawcy, sporządzonego na podstawie formularza znajdującego się w załączniku do decyzji 2009/959, potwierdzającego, że nie prowadził on pojazdu w odnośnych dniach (dni bez prowadzenia pojazdu). Okazanie takiego zaświadczenia przez kieorwcę pozwoliłoby mu konwalidować brak zapisu danych, które powinny być odnotowane w tachografie cyfrowym, w który wyposażony był pojazd. Kierowca nie zgadzając się z powyższym, odwołał się do sądu wnosząc skargę, której przedmiotem był obowiązek posiadania w pojeździe wystawianego przez pracodawcę odpowiedniego zaświadczenia o dniach bez prowadzenia pojazdu. 4 moduły Systemu Legalis z Bazą prawa i orzecznictwa od 150 zł netto/m-c Sprawdź Podstawa prawa Istotą sporu była wykładnia art. 34 i 36 rozporządzenia w zakresie prawa krajowego Austrii. Zgodnie z rozporządzeniem kierowcy stosują wykresówki lub karty kierowcy w każdym dniu, w którym prowadzą pojazd, począwszy od przejęcia pojazdu. Nie wyjmuje się wykresówki ani karty kierowcy z urządzenia rejestrującego przed zakończeniem dziennego okresu pracy, chyba że jej wyjęcie jest dopuszczalne z innych powodów. Wykresówka lub karta kierowcy nie może być używana przez okres dłuższy niż ten, na który jest przeznaczona. Jeżeli w wyniku oddalenia się od pojazdu kierowca nie jest w stanie używać tachografu zainstalowanego w pojeździe, to okresy, o których mowa w rozporządzeniu jeśli pojazd wyposażony jest w tachograf cyfrowy – wprowadza się na kartę kierowcy przy użyciu urządzenia do manualnego wprowadzania danych, w jakie wyposażony jest tachograf. Niemniej jednak państwa członkowskie nie nakładają na kierowców obowiązku przedkładania formularzy potwierdzających ich czynności w trakcie oddalenia się od pojazdu. Co istotne, zgodnie z prawem austriackim, jeśli kierowca prowadzi pojazd wyposażony w tachograf cyfrowy, musi być w stanie okazać, na każde żądanie upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych: swoją kartę kierowcy; wszelkie zapisy odręczne oraz wydruki sporządzone w ciągu bieżącego dnia oraz poprzednich 28 dni zgodnie z wymaganiami niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (WE) nr 561/2006. Oczywiście, upoważniony funkcjonariusz służb kontrolnych może sprawdzić przestrzeganie przepisów poprzez analizę wykresówek, wyświetlonych, wydrukowanych lub pobranych danych zapisanych przez tachograf (lub) na karcie kierowcy, lub w przypadku ich braku, wszelkich innych dokumentów pomocniczych, usprawiedliwiających nieprzestrzeganie przepisów rozporządzenia. Kierowcy należy wystawić potwierdzenie tego wydania. Jeżeli na karcie kierowcy brakuje poszczególnych dni roboczych, a w odniesieniu do tych dni nie ma wykresówki, pracodawca dostarcza odpowiednie zaświadczenie na te dni, zgodne z minimalnymi wymogami formularza sporządzonego przez Komisję zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy [2006/22], które należy mieć ze sobą i okazać podczas kontroli. Pytanie prejudycjalne Powziąwszy wątpliwości w sprawie regionalny sąd administracyjny zawiesił postępowanie i zwrócił się do TSUE z takimi pytaniami prejudycjalnymi: „1) Czy rozporządzenie [nr 165/2014], a w szczególności jego art. 34 ust. 3 akapit drugi i art. 36 ust. 2, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ono uregulowaniu krajowemu, które na kierowców pojazdów samochodowych wyposażonych w tachograf cyfrowy w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. h [tego rozporządzenia], w wypadku braku zaznaczenia poszczególnych dni roboczych na karcie kierowcy […], w odniesieniu do których brak jest również w pojeździe wykresówek, nakłada obowiązek posiadania w pojeździe wystawianych przez pracodawcę odpowiednich zaświadczeń dotyczących tych dni, spełniających minimalne wymogi formularza sporządzonego przez Komisję zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy [2006/22], oraz okazania ich podczas kontroli? 2) W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: czy formularz sporządzony przez Komisję w decyzji [2009/959] jest nieważny w całości lub w części?”. Wyrok TSUE TSUE stwierdził, że art. 34 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że zakres stosowania przewidzianego w tym przepisie zakazu nie obejmuje uregulowania krajowego nakładającego na kierowcę pojazdu wyposażonego w tachograf cyfrowy obowiązek okazania jako pomocniczego dowodu wykonywanych przezeń czynności, jeżeli brak jest automatycznych i odręcznych zapisów w tachografie, zaświadczenia wystawionego przez jego pracodawcę zgodnie z formularzem znajdującym się w załączniku do decyzji Komisji 2009/959/UE z r. zmieniającej decyzję 2007/230/WE w sprawie formularza dotyczącego przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym. Ponadto, analiza pytania drugiego nie wykazała niczego, co mogłoby mieć wpływ na ważność formularza znajdującego się w załączniku do decyzji 2009/959. Art. 34 ust. 1 rozporządzenia wymaga, aby kierowca używał karty pamięci przeznaczonej do użycia w tachografie, umożliwiającej w szczególności identyfikację kierowcy i gromadzenie danych dotyczących wykonywanych przezeń czynności, każdego dnia, w którym prowadzi pojazd, począwszy od momentu, w którym pojazd zostaje przez niego przejęty, przy czym nie może ona zostać wyjęta przed zakończeniem dziennego okresu pracy. Jeżeli jednak na mocy art. 34 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia, w wyniku oddalenia się od pojazdu kierowca nie jest w stanie skorzystać z funkcji automatycznego wprowadzania danych do tachografu cyfrowego zainstalowanego w pojeździe, to okresy inne niż czas prowadzenia pojazdu, tzn. okresy dotyczące wszelkiej „innej pracy”, „gotowości” i „przerw lub odpoczynku”, należy wpisać na kartę kierowcy przy użyciu funkcji manualnego wprowadzania danych, w jakie wyposażony jest ów tachograf. Rozporządzenie jasno jednak wskazuje, że państwa członkowskie nie nakładają na kierowców obowiązku przedkładania formularzy potwierdzających ich czynności w trakcie oddalenia się od pojazdu. Z kolei art. 36 ust. 2 rozporządzenia dotyczy tego, że kierowca pojazdu wyposażonego w taki tachograf musi być w stanie okazać na każde żądanie upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych w szczególności wszelkie zapisy odręczne i wydruki sporządzone w ciągu bieżącego dnia oraz poprzednich 28 dni zgodnie z tym rozporządzeniem i rozporządzeniem nr 561/2006. TSUE wskazał, że „wynika z tego, że w sytuacji gdy – tak jak w sprawie w postępowaniu głównym – kierowca nie jest w stanie przedstawić podczas kontroli drogowej żądanych informacji odnoszących się do większej liczby dni poprzedzających tę kontrolę, powstaje pytanie o dowody pomocnicze, do których okazania kierowca ten może być zobowiązany, aby konwalidować brak zapisu istotnych danych w tachografie cyfrowym, w który wyposażony jest jego pojazd. W tym właśnie kontekście sąd odsyłający zastanawia się nad zakresem zakazu określonego w art. 34 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 165/2014, zgodnie z którym państwa członkowskie nie nakładają na kierowców obowiązku przedkładania formularzy potwierdzających ich czynności w trakcie oddalenia się od pojazdu. Dokładniej rzecz ujmując, sąd odsyłający zastanawia się, czy dni bez prowadzenia pojazdu objęte są pojęciem „czynności” w rozumieniu tego przepisu, tak że wbrew temu, co przewiduje § 102 bis ust. 4 KFG 1967, nie można wymagać od kierowcy przedstawienia zaświadczenia wystawionego przez jego pracodawcę dotyczącego takich dni bez prowadzenia pojazdu, nawet jeżeli podstawą takiego zaświadczenia byłby formularz znajdujący się w załączniku do decyzji 2009/959”. Znaczenie pojęcia „czynności”, o którym mowa w art. 34 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nie jest określone w tym rozporządzeniu. TSUE ustalił, że z art. 6 ust. 2 lit. c rozporządzenia wynika, że „czynności kierowcy”, które powinny być wskazane w informacjach wyświetlanych w tachografie, odpowiadają albo bieżącemu czasowi prowadzenia pojazdu i skumulowanemu czasowi przerwy, „jeżeli jego bieżącą czynnością jest prowadzenie”, albo bieżącemu czasowi trwania danej czynności i bieżącemu skumulowanemu czasowi przerwy, „jeżeli jego bieżącą czynnością jest gotowość/inna praca/odpoczynek lub przerwa”. Kierowca jest zobowiązany dokonać zapisu albo automatycznie, albo ręcznie dziennych lub tygodniowych okresów odpoczynku, każdego okresu „gotowości” oraz czasu przeznaczonego na inną pracę. Jeżeli takie wpisy są niedostępne, można wymagać od kierowcy, aby przedstawił dowód przestrzegania przepisów rozporządzeń, celem umożliwienia służbom kontrolnym państw członkowskich upewnienia się, że zachowane zostały cele poprawy warunków pracy kierowców i ochrony bezpieczeństwa drogowego, realizowane przez rozporządzenia. Wszystkie aktualności po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Przetestuj. Sprawdź

oświadczenie o praca w godzinach nocnych kierowcy