opisz 11 stacje drogi krzyżowej

5/5 - (11 ocen) Udostępnij. Droga krzyżowa, stacje drogi krzyżowej. Co to jest droga krzyżowa? Spis treści. duchową podróż przez stacje drogi krzyżowej Stacje Drogi Krzyżowej zbudowane dla pielgrzymów w 1912 r. Postacie wykonane z żeliwa mierzące 2 metry wysokości. 2004 Jezus po raz 3 upada 10.Jezus z szat obnażony 11.Jezus przybity do krzyża 12. stacje drogi krzyżowej idiotko! -.-' 0 Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o Opisz 3 wybrane stacje drogi krzyżowej. Proszę jak najkrócej. dawios2222 dawios2222 01.04.2020 Religia Gimnazjum Droga Krzyżowa składa się z kilkunastu stacji, z których każda upamiętnia inne wydarzenie podczas drogi Jezusa do krzyża. Stacje Drogi Krzyżowej po kolei – jakie są? Kiedy odprawiana nonton film fifty shades of darker dalam bahasa indonesia. Via Dolorosa (z łaciny – „droga cierpienia”, „droga krzyżowa”) – ulica w starej części (obecnie Dzielnicy Muzułmańskiej) Jerozolimy, którą przemierzył Jezus Chrystus dźwigając krzyż na Golgotę. Swój obecny kształt Via Dolorosa uzyskała w XVIII wieku, zastępując różne poprzednie trasy. Obecnie jest oznaczona dziewięcioma stacjami, a pięć pozostało w Bazylice Grobu Świętego. Dźwiganie krzyża zakończone męczeńską śmiercią to upokarzająca, typowa dla antycznych kultur Bliskiego Wschodu kara, wywodząca się z czasów babilońskich i asyryjskich. W czasach buntów żydowskich, zwłaszcza po upadku Jerozolimy, krzyżowanych było nawet kilkaset osób dziennie! Skazaniec do przedmiotu swojej kaźni był przywiązywany lub przybijany gwoździami – umierał kilka godzin, czasem nawet dwa dni. Współcześnie droga krzyżowa przebiega przez tętniące życiem miasto, pełne turystów i mieszkańców. Mimo wielkiej mistyki tego miejsca, trudno się skupić na prawdziwym przeżywaniu męki Jezusa, przy tym zgiełku, który rozprasza i przeszkadza. Nawet te „pędzące” pielgrzymki katolików z różnych stron świata, pomiędzy stacjami, przyprawiają o zawrót głowy, ich tempo uniemożliwia skupienie się na modlitwie, poza pilnowaniem, żeby się nie zgubić. Dlatego doceniam indywidualnie zorganizowane wyprawy, jest wtedy czas na zwiedzanie i skupienie się na sprawach ważnych. Stacje drogi krzyżowej w Jerozolimie: I stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus na śmierć skazany Według tradycji Jezus został skazany na śmierć w twierdzy Antonia, na północ od terenu świątyni. Współcześnie jest to teren szkoły arabskiej – Umarlija, w średniowieczu stała tutaj kaplica. Stacja upamiętnia sąd na Jezusem dokonany kolejno przez Annasza, Kajfasza, Heroda i Piłata. To tu zapadł wyrok, a tłum skazał Jezusa na śmierć przez ukrzyżowanie. II stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus bierze krzyż na ramiona Wychodząc z terenu szkolnego, po przeciwległej stronie drogi „via Dolorosa” znajduje się kaplica drugiej stacji, wzięcia krzyża. Wejście do kaplicy jest od dziedzińca franciszkańskiego klasztoru Ubiczowania. III stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem Schodzimy ulicą w dół, do przecznicy el-Wad „ulicy Doliny”. Na rogu ulic jest kaplica trzeciej stacji, której wystrój ufundowali w czasie wojny polscy żołnierze i uchodźcy polscy z armii Andersa. Rzeźbę Chrystusa upadającego pod krzyżem wykonał Tadeusz Zieliński (1907-1993), żołnierz II Korpusu i artysta tworzący po wojnie w Wielkiej Brytanii. Stacją opiekuje się kościół ormiańsko-katolicki. IV stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus spotyka swoją matkę Po kilku krokach wzdłuż ulicy el-Wad napotykamy kaplicę czwartej stacji. Niewielka kaplica jest wbudowana w budynek. Kapliczka powstała w XV wieku jako kościół Matki Boskiej Bolesnej i pozostaje pod opieką ormiańskich unitów. Nad drzwiami do kaplicy płaskorzeźba również dłuta Tadeusza Zielińskiego przedstawia spotkanie Jezusa z Matką. V stacja drogi krzyżowej: Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi Jeszcze kilka kroków i znowu przecznica tym razem na zachód, jest to dalszy ciąg via Dolorosa. Na rogu tych ulic znajduje się kaplica piątej stacji, mieszcząca mały ołtarz i klęcznik. Tu u zbiegu ulic mogło dojść do spotkania z Szymonem z Cyreny. Kaplica jest pod opieką franciszkanów z Kustodii Ziemi Świętej. VI stacja drogi krzyżowej: Św. Weronika ociera twarz Panu Jezusowi Via Dolorosa od tego miejsca wznosi się pod górę. Nieco dłuższy odcinek drogi doprowadza do szóstej stacji, spotkanie z Weroniką. Poświęcona anonimowej kobiecie, która wyszła z tłumu, otarła oblicze Jezusa. Jego twarz odbiła się na chuście, pozostawiając „Veraikon” („prawdziwy obraz”), od którego pochodzi imię bohaterki. Miejsce wiązane z tym zdarzeniem wykupili pod koniec XIX wieku greko-katolicy, którzy wznieśli niewielki kościół z kryptą, zwany czasem Domem św. Weroniki. VII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus drugi raz pod krzyżem upada Siódma stacja znajduje się na skrzyżowaniu z główną ulicą starego miasta, ulicą bazarową „suq”.. Kaplica drugiego upadku jest własnością franciszkanów i nie tak dawno temu po przeprowadzeniu wykopalisk została rozbudowana. Wewnątrz kaplicy zachowała się kolumna z czerwonego kamienia pochodząca z III-IV wieku, stanowiła wtedy element drogi rzymskiej. VIII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus pociesza płaczące nad Nim niewiasty Niedaleko, idąc na zachód jest ósma stacja. Nie ma tu kaplicy, pomimo starań nie udało się wybudować ani założyć kaplicy. Znakiem rozpoznawczym stacji płaczących kobiet jest fragment starożytnej kamiennej tablicy wmurowany w ścianę greckiego monasteru św. Charalambosa, ozdobiona łacińskim krzyżem i wczesnochrześcijańskim chrystogramem: IC XC NIKA oznaczający: „Jezus Chrystus Zwycięzca”. Dzieje płyty nie są znane. Wiadomo jednak, że franciszkanie umieścili ja tutaj w połowie XIX wieku. IX stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus trzeci raz upada pod krzyżem Dotychczas stacje były wzdłuż uliczek miasta a teraz aby dostać się do dziewiątej stacji należy wrócić się tą samą drogą do siódmej stacji do „suqu” i tą ulicą bazarową skierować się na południe. To zawracanie świadczy o tym, że kiedyś te okolice były już poza murami, poza miastem. Droga, którą prowadzono Jezusa szła ukosem do Golgoty, teraz teren jest poprzecinany uliczkami dlatego trzeba się wracać. Po kilkunastu metrach znowu trzeba zboczyć z drogi, na którą potem trzeba znowu powrócić. W ślepej uliczce, obok wejścia do koptyjskiego kościoła św. Antoniego stoi oparta w rogu kolumna, jest znakiem rozpoznawczym dziewiątej stacji. Koptyjski zespół klasztorny powstał w XVI wieku nad bizantyjską kryptą św. Heleny. X stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus z szat obnażony, octem z mirrą i żółcią napojony Następne stacje są już pod dachem Bazyliki Grobu Pańskiego. Niewielka kaplica na zewnątrz bazyliki, na prawo od wejścia. Znana jako kaplica Frankijska, co pozwala ją datować na czasy krzyżowców. XI stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus do krzyża przybity Ostatnie cztery stacje są już wewnątrz kościoła. Aby je zobaczyć trzeba wspiąć się wąskimi schodami, przylegającymi od wewnątrz do ściany po prawej stronie. Tak naprawdę wspinamy się na szczyt Golgoty. Ołtarz przybicia do krzyża jest pierwszym od ściany po prawej stronie. XII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus umiera na krzyżu Najważniejszą ze wszystkich stacji upamiętnia ołtarz główny na Golgocie. Tutaj Zbawiciel skonał. Miejsc kaźni zostało dokładnie oznaczone w czasach Konstantyna. Matka cesarza, św. Helena, 14 września 326 r. odnalazła relikwie Krzyża Świętego, które następnie złożono w bazylice. Dzisiaj można zobaczyć srebrny krąg. W jego centrum stał krzyż. Stacja jest własnością prawosławnych Greków. Pod ołtarzem dwunastej stacji można dotknąć świętej skały Kalwarii. XIII stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus zdjęty z krzyża i na łonie Matki swojej złożony Pomiędzy ołtarzami ukrzyżowania i śmierci na krzyżu, w środku kaplicy jest niewielki ołtarz Matki Boskiej Bolesnej, który jest jednocześnie trzynastą stacją Drogi Krzyżowej. XIV stacja drogi krzyżowej: Pan Jezus do grobu złożony Grób Święty. Kierując się na lewo od Kamienia Namaszczenia, wchodzi się do przedsionka, z którego pomiędzy kolumnami widać edykuł otaczający Grób Święty. Przedsionek ten to Miejsce Opłakiwania. Następne pomieszczenie to wielka rotunda. W tej centralnej części stoi edykuł Grobu Świętego kościół w kościele, do którego zmierzają wszyscy pielgrzymi i turyści. Budowla powstała w 1119 r., a obecną formę nadano jej w 1810 r. We wnętrzu są dwa pomieszczenia w układzie amfilady. Pierwsze z nich to niewielki przedsionek, tzw. kaplica Anioła. Przez niskie przejście, w którym trzeba zgiąć się niemal do pasa, przechodzi się do maleńkiego pomieszczenia, zajmowanego w połowie przez sarkofag, pod którym znajduje się Grób Święty. Płyta grobowa jest odsuwana raz na kilkaset lat. zdjęcia: Piotr Dasios, Marek Kowalski i znalezione w sieci. Odpowiedzi casinney odpowiedział(a) o 18:47 A Ty nie potrafisz? To w końcu Twoja religia, nie? Czy wierzysz na pokaz? [14] Jezus złożony do grobu. to już koniec męki pana Jezusa gdyby naszym celem był grób to jaki by był sens naszego życia? na te pytanie odpowie sobie każdy z nas na wierzących to łatwe pytanie a dla nie wierzących trudne . Wierzący powiedział by ,, Bóg" a nie wierzący to tylko sam CHRYSTUS wiehej na PEWNO DOBRA odpowiedz bo jestem dobra z religi Stacja IV: Pan Jezus spotyka swoją Matkę, z którą odbywa krótką rozmowę o życiu Uważasz, że ktoś się myli? lub Trasę Drogi Krzyżowej, czyli trasę przejścia Jezusa Chrystusa na wzgórze Golgoty, gdzie poniósł on męczeńską śmierć, znamy trochę z przekazań biblijnych, trochę z kazań, najwięcej – z kreacji artystycznych, a konkretniej z upamiętniających wydarzenie obrazów czy płaskorzeźb. Te umiejscowione są najczęściej w katolickich kościołach lub prawosławnych cerkwiach i przedstawiają czternaście symbolicznych „stacji”, czyli ważnych momentów męczeństwa, których wyobrażenie podtrzymuje i przekazuje kościelna tradycja. Źródeł historycznych na temat męki jest niestety niewiele. Wydaje się, że część wydarzeń z Drogi Krzyżowej, które przekazywane są nam przez obrazy i płaskorzeźby, to tylko upiększenie zapisu biblijnego. Niektóre „stacje” pojawiły się dopiero w średniowieczu. Inne faktycznie wspominane są w Nowym Testamencie. Najogólniej rzecz ujmując, dźwiganie krzyża zakończone męczeńską śmiercią to upokarzająca, typowa dla antycznych kultur Bliskiego Wschodu kara, wywodząca się z czasów babilońskich i asyryjskich. W czasach buntów żydowskich, zwłaszcza po upadku Jerozolimy, krzyżowanych było nawet kilkaset osób dziennie! Skazaniec do przedmiotu swojej kaźni przybijany był gwoździami lub przywiązywany, umierał kilka godzin, czasem – nawet dwa dni. Dodatkowo, co stanowi kolejny przerażający aspekt nieludzkich tortur, krzyż musiał być doniesiony na egzekucję najczęściej samodzielnie. Przypuszcza się, że Chrystus, podobnie jak większość innych skazańców, niósł tylko poprzeczną belkę. Przy czym słowo „tylko” nie jest może zbyt trafne: belka ważyła w granicach 30-40 kilogramów. Wracając do Drogi Krzyżowej Chrystusa, nie jest znana jej data, w Biblii sprzeczne są też przekazy, co do dnia, co w gruncie rzeczy nie ma większego znaczenia. Ważniejsze jest pytanie, czy historykom kiedykolwiek uda się zrekonstruować faktyczny przebieg męczeństwa jednego z ważniejszych przywódców religijnych w dziejach. Dziś możemy zrobić to jedynie pobieżnie. Stacja I. Jezus skazany na śmierć. Stacja I przedstawia proces Chrystusa. Na rycinach czy rzeźbach pojawia się często Poncjusz Piłat, ten, który według opisów ewangelicznych skazał Chrystusa na śmierć, choć nie zdecydował się na wydanie wyroku tak długo, dopóki tłum nie zaczął nań naciskać. W Ewangelii Mateusza czytamy, że po zatwierdzeniu wyroku odciął się od sprawy, umywając przed tłumem ręce i mówiąc: „Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz” Jedyną wątpliwą kwestią jest tu próba charakterystycznego dla chrześcijaństwa ukazywania Piłata jako człowieka słabego, targanego wątpliwościami. Ze źródeł niechrześcijańskich (np. z podań Filona z Aleksandrii, historyka) wynika raczej, że był bezwzględny i nietolerancyjny, okrutny i podejrzliwy. Przypuszcza się, że Ewangelicy, opisując namiestnika w złagodzony sposób po pierwsze nie chcieli się narażać Rzymowi, w którym, przynajmniej jakiś czas (do pierwszych prześladowań) czuli się całkiem bezpieczni. Po drugie cała wina za wydarzenie przypisana miała być Żydom. Rolę Rzymu starano się tu raczej umniejszać, stąd taka a nie inna wizja Poncjusza Piłata. Niejasna jest rola Barabasza. Według Biblii był to złoczyńca. Inni wskazują na to, że mógł być to żydowski bojownik o wolność. Domaganie się tłumu, aby uwolnić Barabasza niekoniecznie świadczyło o jego przypisywanej mu przez Ewangelistów nikczemności. Stacja II. Jezus bierze krzyż. Według Biblii żołnierze „ukoronowali” Chrystusa cierniową koroną, bili go, nałożyli nań szkarłatny płaszcz. Jest to bardzo prawdopodobne: typowe dla Rzymu było wydawanie skazańca żołnierzom w celu po pierwsze upokorzenia więźnia, po drugie: dostarczenia Rzymianom „rozrywki”, której na prowincji byli pozbawieni… Okrutnymi katami stawali się ci, którzy z racji swojego zawodu mieli raczej bronić Rzymu, a nie pogarszać męczarnie i tak dostatecznie cierpiącym już nieszczęśnikom. Zarówno płaszcz, jak i „korona” z dużym prawdopodobieństwem mogły być próbą wyszydzenia „królewskości”, o której Chrystus mówił na procesie. Samemu zatem „dźwignięciu krzyża” mogły towarzyszyć tortury fizyczne i psychiczne, a nawet prawie pewne jest to, że towarzyszyły… Stacja III. Pierwszy upadek. Pierwszy upadek nie jest wspomniany w Biblii. W zasadzie nie jest wspomniany ani jeden z trzech upadków, które w tradycji przedstawiane są na Stacjach III, VII i IX. Wszystkie upadki o tyle jedynie prawdopodobne, iż wyobrażenie człowieka potykającego się pod ogromnym ciężarem nie wydaje się w żaden sposób niemożliwie. Stacja IV. Jezus spotyka matkę. Cztery stacje Drogi Krzyżowej mówią o spotykaniu przez Chrystusa różnych ludzi. Na czwartym etapie swojej męki spotkać miał matkę – tego jednak w żadnych źródłach nie da się doszukać, łącznie ze źródłem biblijnym. Jan wspomina, że Maria była pod krzyżem, nie ma jednak wzmianki, aby zdarzyło się to podczas męczeńskiej wędrówki. Nawiasem mówiąc, o matce Jezusa Biblia wspomina bardzo rzadko i raczej zdawkowo. Przypuszczalnie jej obecność na przedstawianej w Kościele Drodze Krzyżowej jest to wynik tradycji, a dokładniej szerzącego się kilka wieków po śmierci Chrystusa maryjnego kultu. Stacja V. Szymon pomaga nieść krzyż. Szymona wspominają trzy Ewangelie – Mateusza, Marka i Łukasza. Szymon Cyrenejczyk miał być przypadkowym przechodniem, którego rzymscy żołnierze zmusili do pomocy Chrystusowi. „Gdy wyprowadzili Jezusa, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23, 26) Część historyków Kościoła twierdzi, że stwierdzenie zawarte w Ewangelii według świętego Jana, że Chrystus „niósł krzyż sam”, może być stwierdzeniem religijnym, podkreśleniem, że Chrystus wziął grzechy na siebie, nie wyklucza to obecności przypadkowego przechodnia. Sama tradycja pojawienia się Szymona natomiast jest sprzeczna o tyle, że część analiz widzi w akcie pomocy Cyrenejczyka wyraz współczucia dla skazańca, część – akt rzymskiej przemocy wobec napotkanego przypadkowo Żyda. Jeszcze inni badacze twierdzą, że Szymon nie musiał być wcale Żydem, aczkolwiek jest to mocno prawdopodobne. Stacja VI. Weronika ociera twarz Jezusa. Stacja VI to najbardziej kontrowersyjny moment Drogi Krzyżowej, ale jednocześnie jednoznacznie legendarny. Nic nie wskazuje właściwie na to, że historia związana z tym momentem męki Chrystusa w ogóle była znana przed średniowieczem. Legenda o świętej Weronice pojawiła się w IV wieku i, w różnych wersjach, rozwijała się do późnych wieków średnich: w jednej z wersji ociera ona twarz Jezusa, a na chuście pojawia się w cudowny sposób jego wizerunek. Stacja VIII. Jezus pociesza kobiety. Pocieszanie jerozolimskich niewiast jest przez Biblię wspominane w Ewangelii według Łukasza. „Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: ‘Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły’. Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków: Przykryjcie nas! Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?»” (Łk 23, 28-31) Obecność kobiet jest prawdopodobna. Według teologów słowa Chrystusa są napiętnowaniem czysto sentymentalnej litości, która jeszcze musi przekształcić się w prawdziwą wiarę. Według niektórych historyków niejasne jest, jak w stanie fizycznego umęczenia, skazaniec mógł udzielić tak przemyślanej formy kazania. Nigdzie nie jest powiedziane jednak, aby stan Chrystusa w tej części „wędrówki” był już bardzo ciężki. Przemówienie do kobiet nie jest zatem niemożliwe, zwłaszcza, że obserwowanie skazanego było w antycznym świecie na porządku dziennym, kobiety mogły pojawiać się dla czystej ciekawości, stąd ich napomnienie. Stacja X. Jezus obnażony z szat. „Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą: «Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć»” (J, 19, 23-24). Tak obnażenie Chrystusa opisuje Jan. Inne Ewangelie nie wspominają o tym wydarzeniu, co niczego oczywiście nie przekreśla. Pozbawienie ubrania było znaną już od dawna formą dodatkowego upokorzenia człowieka… Stacja XI i Stacja XII. Przybicie do krzyża, Śmierć na krzyżu. Jak zostało wspomniane, okrutna śmierć poprzez przybicie lub przywiązanie do krzyża nie była w owych czasach, w tamtym obszarze geograficznym niczym nowym. Ukrzyżowanie Jezusa zaś potwierdzają i inne źródła, nie tylko Ewangelie. Tyle, że jedynie według Nowego Testamentu po męczeńskiej śmierci nad światem na kilka godzin zapanowały ciemności. Niektórzy starają się dopatrywać w tajemniczych ciemnościach zaćmienia światła, jednak nie ma co do tego powszechnej zgody wśród badaczy antycznych dziejów. Zwłaszcza, że zjawisko to trwa kilka do kilkunastu minut. Najprawdopodobniej jest to zatem podniosłość ewangelicznego stylu, bez przełożenia na realia. Jeśli chodzi o słynne przebicie boku to nie było ono przypuszczalnie dodatkową męczarnią lecz skrupulatnością żołnierza, który chciał być pewny, że skazaniec nie żyje. Stacja XIII. Zdjęcie z krzyża. Tradycyjna wizja zdjęcia ciała Chrystusa z krzyża przez Józefa z Arymatei jest upiększeniem biblijnego opisu. Według Ewangelii Jana był on uczniem Chrystusa. Poprosił o ciało, które zostało mu wydane. Upiększenie polegać miałoby jedynie na tym, że na płaskorzeźbach czy obrazach przedstawiony jest często jeden człowiek. Tymczasem Biblia wspomina też o Nikodemie, który wraz z Józefem namaścił ciało Chrystusa i złożył je do grobu. Niewykluczone, że przeprowadzeniem takiej operacji zajęłoby się jednak więcej osób, być może kontrolowane byłoby to przez żołnierzy. Stacja XIV. Złożenie do grobu. Według tradycji ciało Jezusa owinięte w płótno zostało złożone do grobu. Wejście zabezpieczone zostało wielkim kamieniem. Ostatnio (w 2007 roku) świat obiegła wiadomość, że grób Chrystusa został odkryty. James Cameron wyemitował na Discovery film o zaginionym grobowcu (odkrytym w dzielnicy jerozolimskiej Talpiot), na autentyczność którego wskazywać miały wyryte imiona Józefa, Marii i innych bliskich ukrzyżowanemu. Naukowcy oraz część środowiska kościelnego wskazuje jednak na to, że tak typowe dla tej części świata imiona o niczym nie świadczą. Ostatecznie miejsce pochówku Chrystusa nie jest znane. Tradycja odprawiania Drogi Krzyżowej jest dla niektórych wyznań chrześcijańskich niezmienna od lat. Charakterystyczne jest to zwłaszcza dla obrządku katolickiego. Inną sprawą pozostaje to, że Jan Paweł II zainicjował nową, „poprawioną” formę nabożeństwa, które w odróżnieniu od nabożeństwa tradycyjnego nosi nazwę „biblijnej drogi krzyżowej”. Stacje wyróżnione w tym nabożeństwie są nieco inne i nie obejmują tych momentów, o których nie ma wzmianek w Nowym Testamencie. Ewa Frączek Najlepsza odpowiedź 1. Jezus na śmierć Jezus bierze krzyż na swoje Jezus upada po raz Jezus spotyka Matkę Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Weronika ociera twarz Jezus upada po raz Jezus pociesza płaczące Jezus upada po raz Jezus z szat Jezus do krzyża Śmierć Jezusa na Jezus zdjęty z Jezus złożony do grobu. Odpowiedzi Stacje Drogi Krzyżowej1. Pan Jezus skazany na Jezus Chrystus bierze krzyż na swoje Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz Jezus Chrystus spotyka swoją Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Weronika ociera twarz Jezusowi Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz Jezus Chrystus pociesza niewiasty Jezus Chrystus upada pod krzyżem po raz Jezus Chrystus z szat Jezus Chrystus przybity do Chrystus umiera na Jezus Chrystus zdjęty z Ciało Jezusa Chrystusa złożone do grobu. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub 1. Jezus na śmierć zostaje skazany przez Piłata na śmierć na del Piombo, Chrystus niosący krzyż, 2. Jezus bierze krzyż na swoje ubrany w szkarłatny płaszcz i koronę cierniową. Zanim wyruszył w drogę na Golgotę, żołnierze wyszydzali Go, okładali biczami i pluli w Grunewald, Upadek Chrystusa pod krzyżem, 1523-24 3. Jezus upada po raz żołnierzami i tłumem gapiów, dźwigając krzyż, Jezus wyruszył na Miejsce Czaszki, zwane w języku hebrajskim Golgotą. Nagle Jezus upadł pod ciężarem krzyża. Po chwili podniósł się i szedł di Nero, Droga na Kalwarię, ok. 1324 4. Jezus spotyka Matkę cały czas szła w tłumie za Jezusem, ale dopiero teraz Ją zauważył. Chyba nic nie powiedzieli do siebie, zresztą i tak nie usłyszeliby się we wrzawie tłumu. W oczach swoich widzieli strach i rzeźbiarska z Chrystusem, Szymonem i kobietami, ok. 1450 5. Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Cyrenejczyk, zmęczony pracą w polu, mijał tłum. Żołnierze nakazali mu, aby pomógł nieść krzyż Jezusowi. Już do szczytu Golgoty Jezus i Szymon poszli Memling, Św. Weronika, ok. 1470 6. Weronika ociera twarz tłumie szły także kobiety, które znały Jezusa. Weronika podchodzi do Jezusa, by chustą wytrzeć mu chuście cudownie odbija się twarz Santi, Upadek na drodze na Kalwarię, 1517 7. Jezus upada po raz Jezus upadł. A każdy upadek to nowy ból, nowe rany. Wstał z pomocą Szymona i ruszył w dalszą pociesza płaczące niewiasty, stacja drogi krzyżowej z końca XIX wieku, Bürgersaal, Monachium 8. Jezus pociesza płaczące bliżej szczytu Golgoty, tym coraz więcej głosów współczucia i litości słychać było z tłumu. Jezus zwrócił się do idących obok niewiast, by płakały nad sobą, gdyż "same są tylko gałązkami tego drzewa, którym jest Jezus".Domenichino, Droga na Kalwarię, ok. 1610 9. Jezus upada po raz na Golgotę dobiega kresu. Widać już miejsce egzekucji. Jezus upada jeszcze raz. Po chwili wstaje i niesie dalej swój Strigel, Obnażenie z szat, ok. 1520 10. Jezus z szat zdarli szaty z Jezusa i dzielili je między siebie. Zabrali Mu wszystko, co David, Chrystus przybijany do krzyża, ok. 1470 11. Jezus do krzyża ciężar skazańca utrzymać na krzyżu, przebito mu długimi gwoździami ręce i nogi. Był to kolejny, jeszcze większy ból. Na krzyżu zamieszczono tabliczkę z napisem "To jest Jezus, Król Żydowski". Słowa te zostały zapisane w trzech językach - greckim, hebrajskim i łacińskim. Wyrok został wykonany. Obok Jezusa na krzyżu umierali dwaj skazańcy (dobry i zły łotr).Francisco de Zurbarán 12. Śmierć Jezusa na na krzyżu Jezus dusi się. Nabierając oddechu podciąga się na przebitych gwoździami nogach. W końcu jest już zbyt wyczerpany, aby jeszcze raz wziąć oddech. Umiera. W pół godziny nad światem zapada Paul Rubens, Zdjęcie z krzyża, ok. 1611-15 13. Jezus zdjęty z mieć pewność, że Jezus już nie żyje, jeden z żołnierzy przebił jego bok. Skazańcom, którzy przeżyli do wieczora, łamali kości, aby zdążyć pochować wszystkie ciała przed Złożenie do grobu, 1602-4 14. Jezus złożony do Jezusa zdjęto z krzyża i owinięto w czyste płótno. Zostało złożone do grobu w skale. Przed wejściem położono duży kamień. Następnego dnia, gdy przypomniano sobie o proroctwie zmartwychwstania, przed grobem stanęły straże.

opisz 11 stacje drogi krzyżowej