osoby przewlekle chore szczepienia

W środę ruszyły zapisy na szczepienia dla osób przewlekle chorych. Do grupy 1B zakwalifikowano osoby, których stan zdrowia zwiększa ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19, bo cierpią na Szczepienia pacjentów onkologicznych, dializowanych, po przeszczepach i mechanicznie wentylowanych rozpoczęły się 15 marca 2021 roku. Chcemy, żeby osoby przewlekle chore, które są najbardziej narażone na ciężki przebieg choroby COVID-19 lub śmierć z jej powodu, były zaszczepione jak najszybciej. Będzie korekta rozporządzenia dot. kolejności szczepień - etap pierwszy zostanie podzielony na trzy części; w etapie 1a zaszczepieni zostaną seniorzy powyżej 60. roku życia, w etapie 1b - przewlekle chorzy, w etapie 1c - przedstawiciele służb państwowych - poinformował w środę szef KPRM Michał Dworczyk. 1.5 พัน views, 110 likes, 1 loves, 19 comments, 12 shares, Facebook Watch Videos from Katarzyna Lubnauer: Upominamy się ponownie z Barbara Nowacka o osoby przewlekle chore‼️ Szczepienia mają być Poniżej publikujemy całość komunikatu przekazanego Fakt24: "W ramach grupy 1B zostaną zaszczepione osoby przewlekle chore. Do tej grupy należą osoby urodzone po 1961 r. z następującymi nonton film fifty shades of darker dalam bahasa indonesia. Skróty: GFR – wskaźnik filtracji kłębuszkowej, HAV – wirus zapalenia wątroby typu A, HBV – wirus zapalenia wątroby typu B, HPV – wirus brodawczaka ludzkiego, MMR – szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, PChN – przewlekła choroba nerek, PCV-13 – 13-walentna skoniugowana szczepionka przeciwko pneumokokom, PPSV-23 – 23-walentna polisacharydowa szczepionka przeciwko pneumokokom, WZW – wirusowe zapalenie wątroby, VZV – wirus ospy wietrznej i półpaśca Wprowadzenie Realizacja szczepień u pacjentów z chorobami przewlekłymi często budzi obawy u lekarzy. Chorzy z tej grupy bywają niesłusznie zwalniani z profilaktyki czynnej zakażeń, co stwarza ryzyko zachorowania i związanych z tym powikłań, a także wiąże się z zagrożeniem epidemiologicznym dla innych osób. W rzeczywistości u wielu chorych przewlekle można realizować szczepienia bez ograniczeń, a faktyczne przeciwwskazania do szczepień dotyczą niewielu jednostek chorobowych i metod leczenia. Zachorowanie na chorobę przewlekłą bywa wręcz wskazaniem do rozszerzenia kalendarza szczepień u dziecka i dorosłego ze względu na często większe ryzyko ciężkiego przebiegu i powikłań choroby, związanych z tym hospitalizacji. W niniejszym cyklu artykułów przedstawimy przegląd aktualnych wytycznych dotyczących szczepień u pacjentów z chorobami układu moczowego. Uwzględnimy w nim zarówno zalecenia dla dzieci (ze względu na liczne wątpliwości lekarzy związane z realizacją obowiązkowego Programu Szczepień Ochronnych u dzieci chorych przewlekle), jak i dorosłych. Część 1. cyklu dotyczy pacjentów z przewlekłą chorobą nerek oraz po przeszczepieniu nerki, natomiast w kolejnym numerze czasopisma zostaną omówione problemy dotyczące szczepień u pacjentów z innymi zaburzeniami nefrologicznymi. Przewlekła choroba nerek Przewlekła choroba nerek (PChN) to istotny, niestety wciąż niedoceniany problem, zwłaszcza wśród dzieci. PChN rozwija się w wyniku czynnościowych lub anatomicznych zaburzeń różnych struktur nerek prowadzących do upośledzenia ich funkcji. Częstość występowania PChN w stadium G2–G5 szacuje się na 66–75/mln Dane dotyczące wczesnych stadiów choroby są nieliczne i wydają się być niedoszacowane, ponieważ rozpoznanie zazwyczaj ustala się z opóźnieniem. U dorosłych PChN występuje znacznie częściej – szacuje się, że dotyczy ona około 11% ogólnej populacji dorosłych (wg danych amerykańskich – 14% populacji Amerykanów),2,3 a >65. roku życia nawet około 30%. Różnice między populacją dzieci i dorosłych wynikają z powszechnie występujących u dorosłych chorób przewlekłych prowadzących do upośledzenia czynności nerek – przede wszystkim cukrzycy i nadciśnienia tętniczego. PChN przebiega z postępującym upośledzeniem funkcji nerek, które prowadzi do ich całkowitej niewydolności i konieczności leczenia nerkozastępczego. Według definicji KDIGO z 2012 roku, PChN to utrzymujące się co najmniej przez 3 miesiące nieprawidłowości w zakresie czynności i/lub budowy nerek mające wpływ na Wraz z upośledzeniem filtracji kłębuszkowej w organizmie gromadzą się tzw. toksyny mocznicowe (głównie drobno- i średniocząsteczkowych produktów przemian białkowych). Uszkodzenie nerek prowadzi też do zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej, kwasicy metabolicznej, nadciśnienia tętniczego, niedoboru wzrostu u dzieci, zaburzenia odżywiania oraz odporności. Mimo ogromnego postępu, jaki się dokonał w dziedzinie nefrologii oraz transplantologii, śmiertelność z powodu PChN jest nadal duża, szczególnie w najmłodszej grupie Zwiększone ryzyko zgonu z powodu schyłkowej niewydolności nerek dotyczy dzieci i dorosłych, a oczekiwana długość życia jest krótsza o 40–50 lat u pacjentów dializowanych i 20–30 lat u pacjentów po przeszczepieniu Drugą pod względem częstości przyczyną zgonu pacjentów w późnym stadium PChN są zakażenia. Choć dostępne szczepienia chronią tylko przed niektórymi patogenami, to jednak w ośrodkach, w których rutynowo prowadzi się czynne uodpornienie chorych na PChN, obserwuje się znaczne zmniejszenie częstości infekcji, a także mniejszą chorobowość oraz umieralność wśród szczepionych Niepokojący jest zatem fakt, że chorzy na PChN są rzadziej szczepieni niż osoby Zaburzenia immunologiczne u chorych na PChN Podatność na zakażenia w przebiegu PChN wynika z zaburzeń na różnych poziomach układu immunologicznego. Upośledzeniu ulega zarówno odpowiedź wrodzona, która obejmuje rozpoznawanie, fagocytozę i usuwanie patogenów, indukcję stanu zapalnego oraz prezentację antygenów, jak i odporność adaptacyjna obejmująca wytwarzanie przeciwciał, swoistą odpowiedź komórkową i pamięć immunologiczną. Zmiany w funkcjonowaniu układu odpornościowego zachodzą pod wpływem samego środowiska mocznicowego, występujących zakażeń oraz zastosowanego leczenia immunosupresyjnego. 10,11 Zahamowaniu ulega aktywacja i proliferacja limfocytów T, produkcja limfokin i cytotoksyczność zależna od przeciwciał. Często obserwuje się też zmniejszoną liczbę limfocytów B, choć sam proces produkcji przeciwciał zwykle nie ulega zahamowaniu. Natomiast u chorych z zaawansowaną postacią PChN słabsza odpowiedź humoralna na nowe antygeny, w tym podawane w postaci szczepionek, jest prawdopodobnie wtórna do zaburzeń dotyczących limfocytów T pomocniczych, niezbędnych do stymulacji odpowiedzi limfocytów B na nowy antygen. Stwierdzono też, że zaburzenia, jakie zachodzą w mocznicy, prowadzą do przedwczesnego i nieodwracalnego starzenia się limfocytów T mimo przeszczepienia nerki, co przekłada się na słabszą odpowiedź na nowe antygeny i większą wrażliwość na Dodatkowo sam proces dializy również może prowadzić do utraty immunoglobulin. U pacjentów dializowanych obserwuje się nie tylko mniejsze stężenie przeciwciał, ale także obniżoną zdolność do utrzymania ich odpowiedniego stężenia w czasie. Wykazano także upośledzenie wielu funkcji neutrofili oraz nieprawidłowe funkcjonowanie ochronnej bariery skórnej predysponujące do wystąpienia bakteriemii, zapalenia ujścia cewnika oraz zapalenia otrzewnej (w przypadku dializy otrzewnowej).13 Obserwowane w przebiegu PChN nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu immunologicznego skutkują nie tylko zwiększoną podatnością na zakażenia, ale też potencjalnie słabszą odpowiedzią na szczepienia. Proces ten nasila się wraz z postępem choroby, dlatego szczepienia należy przeprowadzić jak najszybciej po rozpoznaniu choroby nerek, w jej jak najwcześniejszym Ogólne zasady realizacji szczepień u chorych na PChN U chorych na PChN, którzy nie otrzymują leczenia immunosupresyjnego, obowiązują ogólne zasady dotyczące szczepień u dzieci i dorosłych, ze szczególnym uwzględnieniem szczepień przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby (WZW) typu B, grypie oraz pneumokokom. W przypadku pacjentów otrzymujących leczenie immunosupresyjne, w zależności od jego rodzaju oraz stopnia upośledzenia odporności, przeciwwskazane może być podanie szczepionek „żywych”. Natomiast u pacjentów, u których planuje się leczenie immunosupresyjne, szczepienie należy przeprowadzić przed jego rozpoczęciem, zwłaszcza przed zastosowaniem leków biologicznych (np. w przypadku zastosowania rytuksymabu optymalnie szczepienia należy przeprowadzić najpóźniej miesiąc przed rozpoczęciem terapii). Dokładne zasady szczepień u pacjentów leczonych immunosupresyjnie zostaną omówione w kolejnej części cyklu. Realizacja wybranych szczepień u chorych na PChN Szczepienie przeciwko WZW typu B Chorzy na PChN są w sposób szczególny narażeni na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV). W związku z częstymi dializami, hospitalizacjami oraz zabiegami z przerwaniem ciągłości tkanek osoby te należą do grupy dużego ryzyka zakażenia, a odsetek osób, które miały styczność z HBV, jest niewspółmiernie większy w porównaniu ze zdrową populacją. Dodatnie przeciwciała anty-HBc świadczące o kontakcie z wirusem HBV stwierdza się u około 20% osób dializowanych15-17 i około 7% osób zdrowych. Choć zakażenie HBV u chorych na PChN jest nadal częste, dokonał się ogromny postęp w porównaniu z sytuacją sprzed „ery szczepień” przeciwko WZW typu B, gdy odsetek osób dializowanych z dodatnimi anty-HBc był >4 razy większy (>85%)18 niż stwierdzany w ostatnich latach. Ponadto wykazano, że u pacjentów dializowanych znacznie częściej występują zakażenia przewlekłe niż w populacji osób, które nie chorują na choroby nerek (30–60% vs 10%), i jest to jedna z istotnych przyczyn W Polsce szczepienie przeciwko WZW typu B jest refundowane i obowiązkowe u osób z zaawansowaną postacią choroby nerek i filtracją kłębuszkową 10 mIU/ml. Niektóre dane wskazują, że szczepienia są bardziej efektywne u W związku z tym zaleca się, aby u chorych na PChN stosować podwójną dawkę szczepionki (najlepiej w pojedynczym wstrzyknięciu) w rozszerzonym, 4-dawkowym schemacie (0, 1, 2, 6 mies.).23,24 W Polsce taki schemat szczepienia zarejestrowano jedynie dla preparatu Engerix B. U chorych na PChN należy monitorować odpowiedź poszczepienną. Stężenie przeciwciał należy ocenić 1–2 miesięcy po podaniu ostatniej dawki szczepionki. W przypadku braku efektu serologicznego po całej serii szczepień (anty-HBs 10 IU/ml, a u osób po przeszczepieniu narządowym, w tym nerki >100 IU/ml (w tej grupie stężenie przeciwciał należy oznaczać co 6 mies.). Eksperymentalnie pacjentom, którzy nie odpowiadają na szczepienia, szczepionkę podaje się pozarejestracyjnie śródskórnie lub równocześnie ze stymulującym czynnikiem wzrostu makrofagów (GM-CSF). Trwają również badania nad szczepionkami trzeciej Szczepienie przeciwko grypie Zaleca się coroczne szczepienie przeciwko grypie pacjentów we wszystkich stadiach klinicznych PChN, również w okresie dializacyjnym i po transplantacji Stwierdzono, że pacjenci dializowani odnoszą wymierne korzyści ze szczepienia przeciwko grypie w postaci zmniejszenia częstości hospitalizacji oraz umieralności z jakiejkolwiek Wykazano też, że takie postępowanie jest bezpieczne i dobrze tolerowane w tej Inną kwestią jest faktyczna realizacja szczepień przeciwko grypie u chorych na PChN. Obserwacje przeprowadzone w Izraelu wskazują, że choć wyszczepialność przeciwko grypie u dzieci z PChN była większa niż w ogólnej populacji pediatrycznej, to jednak wielu chorych nie korzysta ze szczepień, ponieważ personel medyczny nie informuje ich o takiej Brakuje danych polskich dotyczących wyszczepialności przeciwko grypie w populacji chorych na PChN. Zgodnie z polskim PSO szczepienie przeciwko grypie zaleca się wszystkim pacjentom z PChN, jako grupie ryzyka ciężkiego przebiegu U dzieci w wieku od 24 miesięcy do 18 lat, które nie przyjmują leczenia immunosupresyjnego, można stosować atenuowaną szczepionkę donosową przeciwko grypie LAIV-4 (jako alternatywę dla inaktywowanej szczepionki we wstrzyknięciu – IIV). Szczepienie przeciwko Streprococcus pneumoniae Pneumokoki są najczęstszym czynnikiem etiologicznym zapalenia płuc u chorych dializowanych. Wykazano, że u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek ryzyko zgonu z powodu tego zakażenia jest 14–16 razy większe niż w populacji PChN i nawracający zespół nerczycowy stanowią wskazanie do obowiązkowego i bezpłatnego szczepienia przeciwko pneumokokom dzieci w wieku do 5 lat. Niestety nie przewidziano refundacji dla osób w starszych grupach wiekowych, jednak szczepienie to jest wskazane u wszystkich chorych na PChN niezależnie od wieku. Zgodnie z zaleceniami optymalny schemat szczepień przeciwko pneumokokom u dorosłych i dzieci w wieku >2 lat z grup ryzyka powinien obejmować zarówno szczepienie szczepionką skoniugowaną (w praktyce stosuje się 13-walentną skoniugowaną szczepionkę przeciwko pneumokokom [PCV-13] ze względu na jej rozszerzoną rejestrację wiekową oraz refundację dla dzieci z grup ryzyka w wieku do 5 lat), jak i polisacharydową 23-walentną szczepionkę przeciwko pneumokokom (PPSV-23 [szczepionka ta obecnie nie jest dostępna w Polsce, jednak jest osiągalna w krajach sąsiadujących]). Optymalny schemat postępowania (u wszystkich osób >2. rż.) przedstawiono na poniższym schemacie:27,34,35 1 × PCV-13 → >8 tyg. → 1 × PPSV-23 → >5 lat → 1 × PPSV-23 Pacjentom, którzy już otrzymali dawkę szczepionki PPSV-23, należy podać 1 dawkę szczepionki PCV-13 po upływie: co najmniej 8 tygodni u dzieci do 18 lat lub co najmniej roku u Szczepienie PPSV-23 należy powtórzyć po upływie 5 lat (jednak pacjentom w wieku 2 dawek szczepionki PPSV-23).36 Inne szczepienia Szczepienia przeciwko innym chorobom zakaźnym u chorych na PChN (którzy nie otrzymują leczenia immunosupresyjnego i nie przeszli przeszczepienia) należy realizować zgodnie z ogólnymi Jak wspomniano powyżej, występujące w przebiegu choroby nerek zaburzenia odporności osłabiają odpowiedź na nowe antygeny, w tym rozwój odpowiedzi poszczepiennej po szczepieniach podstawowych. Ma to przełożenie na różnice obserwowane niekiedy między populacją dzieci i dorosłych w uodpornieniu na wybrane choroby. Wykazano, że dzieci chore na PChN wytwarzają słabszą odpowiedź poszczepienną po podaniu szczepionki przeciwko błonicy i tężcowi, przy czym nie zależy ona od rodzaju zastosowanego leczenia nerkozastępczego (hemodializa, dializa otrzewnowa), ale od stopnia zaawansowania Z kolei u osób, które przed zachorowaniem na PChN otrzymały pełny cykl szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi (osoby, u których PChN rozwinęła się w wieku dorosłym) i nie były leczone immunosupresyjnie, stężenie przeciwciał przeciwko toksynie tężcowej i błonicowej było porównywalne do stężenia u osób Toksyna tężcowa i błonicza nie ma potencjału immunogennego, dlatego ważne jest, aby stale utrzymywać w surowicy krwi ochronne stężenie tych przeciwciał neutralizujących. W tym celu zaleca się, aby osobom immunokompetentnym rutynowo podawać co 10 lat dawki przypominające szczepionki. Wobec doniesień o możliwej słabszej odpowiedzi poszczepiennej u chorych na PChN niektórzy autorzy proponują, aby mimo przeprowadzenia pełnego cyklu szczepienia podawać im dawki przypominające w zależności od okresowo ocenianego statusu Zbyt małe stężenie przeciwciał neutralizujących ma szczególne znaczenie w przypadku kwalifikacji pacjenta do profilaktyki tężca po zranieniu. W takim przypadku należy szczególnie starannie rozważyć wskazania do zastosowania profilaktyki biernej (antytoksyny), nawet jeżeli pacjent nie spełnia kryteriów wdrożenia profilaktyki poekspozycyjnej tężca. Profilaktykę bierną należy zawsze rozważyć u pacjentów otrzymujących leczenie immunosupresyjne, które wpływa na odpowiedź humoralną (np. leczenie rytuksymabem). Przy okazji przypominającego szczepienia przeciwko tężcowi u dorosłych chorych na PChN zaleca się zastosować preparat złożony zawierający dodatkowo komponentę przeciwko krztuścowi. Zmienną odpowiedź poszczepienną wykazano także w przypadku szczepienia przeciwko odrze, śwince i różyczce, dlatego u dzieci chorych na PChN wskazane może być oznaczanie przeciwciał W związku ze zwiększonym obecnie ryzykiem zakażenia wirusem odry, szczepienie należy rozważyć również u dorosłych, którzy nie byli szczepieni przeciwko tej chorobie, otrzymali niepełne szczepienie (1 dawka) lub nie stwierdza się u nich przeciwciał przeciwodrowych. W kwalifikacji do szczepienia należy uwzględnić stosowane leczenie immunosupresyjne i związane z nim przeciwwskazania do podania szczepionek zawierających żywe, atenuowane przewlekłe są szczególnym wskazaniem do rozszerzania kalendarza szczepień o szczepienia zalecane. Takie postępowanie należy uwzględnić także u pacjentów dializowanych, ponieważ każde zakażenie w tej grupie zwiększa ryzyko ciężkiego przebiegu choroby i stanowi zagrożenie epidemiologiczne dla innych chorych przewlekle, z którymi często kontaktują się pacjenci z PChN (np. podczas dializ). W obecnych warunkach epidemiologicznych należy zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie zakażeniom wirusem zapalenia wątroby typu A (HAV) ze względu na obserwowaną zwiększoną zapadalność na WZW typu A. Wykazano, że szczepienie przeciwko HAV jest u pacjentów dializowanych efektywne, bezpieczne i dobrze U chorych na PChN, którzy nie przebyli ospy wietrznej, istotne jest zapobieganie zakażeniom wirusem VZV. Zgodnie z PSO na 2020 rok szczepienie przeciwko VZV jest obowiązkowe i bezpłatne dla dzieci do 12. roku życia, u których planuje się leczenie Ponieważ istotna część pacjentów dializowanych jest kandydatami do przeszczepienia nerki, co z definicji wiąże się z koniecznością stosowania przewlekłego leczenia immunosupresyjnego, szczepienie przeciwko VZV należy traktować w tej grupie pacjentów jako obligatoryjne. Dorośli chorzy są obarczeni ryzykiem półpaśca, który u osób dializowanych zwiększa śmiertelność. Wykazano, że podanie „żywej”, atenuowanej szczepionki przeciwko półpaścowi zmniejsza ryzyko zachorowania na tę chorobę u osób >60. roku życia ze schyłkową postacią PChN. Wykazano, że skuteczność szczepionki jest większa w przypadku jej podania tuż po Szczepionka jest zarejestrowana na terenie Unii Europejskiej, jednak w Polsce nadal nie jest dostępna. Niektórzy eksperci zalecają szczepienie przeciwko półpaścowi szczepionką rekombinowaną (preparat również niedostępny w Polsce), a nie „żywą”, atenuowaną, jednak jak dotąd nie oceniono jej skuteczności u chorych na PChN. Pacjenci po przeszczepieniu nerki Przewlekła choroba nerek w końcowym stadium jest wskazaniem do transplantacji nerki. Niekiedy przeszczepienie tego narządu wykonuje się również w okresie przeddializacyjnym (tzw. przeszczepy wyprzedzające, szczególnie możliwe do przeprowadzenia jeśli pacjent ma zgodnego dawcę rodzinnego). Rocznie w Polsce wykonuje się około tysiąca przeszczepień nerki (w 2019 r. wykonano 941 przeszczepów od dawców zmarłych i 52 od żywych).45 Z roku na rok liczba ta jest coraz większa, co sprawia, że sukcesywnie zwiększa się liczba pacjentów po przeszczepieniu nerki – w 2015 roku46 liczba żyjących biorców nerki wynosiła 10 715 (brak późniejszych danych). Pacjenci po przeszczepieniu nerki rutynowo otrzymują leczenie immunosupresyjne, dlatego należy ich szczepić według indywidualnego kalendarza. Żyjących dawców nerki obowiązują swoiste zalecenia dotyczące szczepień – szczepionki „żywe” (MMR, VZV) można u nich stosować najpóźniej 4 tygodnie przed przeszczepieniem,36 natomiast szczepionki inaktywowane można stosować bez ograniczeń, zgodnie z ogólnymi zasadami. Nie zaleca się szczepienia dawców narządów miąższowych dla korzyści biorcy Pacjenci, u których planuje się przeszczepienie nerki (potencjalni biorcy narządowi), powinni być szczepieni zgodnie z ogólnymi wskazaniami dla wieku (o ile nie otrzymują leków immunosupresyjnych). Należy zadbać o to, aby przed planowanym przeszczepieniem nerki zrealizować wszystkie należne dla pacjenta szczepienia, włącznie ze szczepieniami zalecanymi, ponieważ po przeszczepieniu ich skuteczność może być zmniejszona. Oprócz wspomnianego szczepienia przeciwko grypie, pneumokokom i WZW typu B u młodzieży i młodych dorosłych zaleca się również szczepienie przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV).36 O ile to możliwe, przed przeszczepieniem należy również zrealizować szczepienia preparatami zawierającymi żywe, atenuowane drobnoustroje. Według rekomendacji Infectious Diseases Society of America (IDSA) u dzieci w wieku 6–11 miesięcy będących kandydatami do przeszczepienia nerki można rozważyć szczepienie szczepionkami „żywymi” (MMR i przeciwko VZV), zachowując co najmniej 4-tygodniowy odstęp od planowanego przeszczepienia. Choć takie postępowanie jest uzasadnione epidemiologicznie, a u niektórych niemowląt może być wręcz jedyną „okazją” do podania szczepionek „żywych” (później nie będą mogły ich otrzymać ze względu na długotrwałą immunosupresję po przeszczepieniu narządu), pewną przeszkodą jest rejestracja poszczególnych preparatów – zarówno szczepionka MMR, jak i przeciwko VZV jest zarejestrowana dopiero od ukończenia 9. miesiąca życia. Przeprowadzenie tych szczepień u młodszych niemowląt wymaga zatem podjęcia indywidualnej decyzji oraz zgody opiekunów prawnych dziecka. „Żywą” szczepionkę należy podać co najmniej 4 tygodnie przed planowanym U pacjentów po przeszczepieniu nerki zazwyczaj nie wykonuje się szczepień ochronnych co najmniej przez 2 miesiące po zabiegu ze względu na duże prawdopodobieństwo braku odpowiedzi poszczepiennej wynikające ze stosowania intensywnego leczenia immunosupresyjnego. Wyjątkiem jest szczepienie przeciwko grypie (szczepionka inaktywowana we wstrzyknięciu), które w okresie sezonu epidemicznego grypy można stosować już miesiąc po transplantacji. Natomiast po upływie 2–6 miesięcy od przeszczepienia (w zależności od intensywności leczenia immunosupresyjnego) można już podać wszystkie szczepionki inaktywowane należne dla wieku pacjenta zgodnie z ogólnymi Jeśli ze względów epidemiologicznych konieczne jest wcześniejsze podanie szczepionki inaktywowanej, należy rozważyć zastosowanie dawek przypominających po upływie co najmniej 4–6 Szczególnie istotne jest zapobieganie zachorowaniom na WZW typu B i grypę, a także zakażeniom pneumokokowym – obowiązują takie same zasady jak u chorych na PChN (p. wyżej). W przypadku szczepienia przeciwko grypie należy stosować domięśniową szczepionkę inaktywowaną („żywa” szczepionka donosowa jest przeciwwskazana u biorców przeszczepów narządowych). Szczególne zalecenia dotyczą pacjentów ze wskazaniami do stosowania ekulizumabu. Wiadomo, że terapia tym preparatem istotnie zwiększa ryzyko zachorowania na inwazyjną chorobę meningokokową (zjawisko to zostanie szerzej omówione w kolejnej części tego cyklu). Osoby te należy zaszczepić przeciwko meningokokom grup A, C, W, Y oraz U biorców narządów (w tym nerki) nie powinno się stosować szczepionek „żywych”. Wyjątek stanowi szczepienie przeciwko ospie wietrznej. Można je rozważyć u pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których odstawiono leki immunosupresyjne (lub są one minimalne) oraz nie obserwuje się objawów odrzucenia Istnieją również ograniczone dane dotyczące stosowania MMR u dzieci po transplantacji nerki, u których przed przeszczepieniem nie wykonano tego szczepienia (odpowiedź poszczepienna była zadowalająca jedynie u 41–62% pacjentów).48,49 W piśmiennictwie pojawia się coraz więcej doniesień na temat bezpieczeństwa szczepionek „żywych” u biorców przeszczepów nerki, jednak na razie takie postępowanie jest przeciwwskazane. Zalecenia dla rodzin chorych na PChN i po przeszczepieniu nerki Ze względu na ryzyko słabszej odpowiedzi na szczepienie50 u chorych na PChN, wskazane jest zmniejszenie narażenia środowiskowego na kontakt z wirusem poprzez zaszczepienie osób z najbliższego otoczenia chorego – domowników i personelu medycznego (tzw. strategia kokonu). Jako obligatoryjne dla wszystkich z osób z kontaktu należy traktować szczepienie przeciwko grypie – zalecenie to dotyczy nie tylko domowników, ale również personelu medycznego sprawującego opiekę nad pacjentami z chorobami nerek. U osób mających kontakt z pacjentami w immunosupresji preferuje się szczepionkę Wskazane jest również szczepienie przeciwko ospie wietrznej wszystkich osób z otoczenia pacjenta z chorobą nerek wrażliwego na zakażenie VZV. W przypadku dzieci do ukończenia 12. roku życia pozostających w kontakcie z dzieckiem do ukończenia 12. roku życia leczonym immunosupresyjnie (np. z powodu PChN i/lub przeszczepienia narządowego) szczepienie przeciwko ospie wietrznej jest obowiązkowe i Dzieci, które zostały zaszczepione MMR lub przeciwko ospie wietrznej, nie muszą być izolowane od pacjentów z chorobami nerek, w tym po transplantacji narządu lub przyjmujących leki immunosupresyjne (jedynie w przypadku wystąpienia osutki ospopodobnej u zaszczepionego dziecka zaleca się jego izolację od pacjenta w immunosupresji wrażliwego na zakażenie VZV i ewentualne wdrożenie dodatkowego postępowania [profilaktyka bierna i/lub profilaktyczne zastosowanie acyklowiru]). Natomiast osoby w immunosupresji nie powinny zmieniać pieluszek dzieciom zaszczepionym przeciwko rotawirusom przez 2 tygodnie po przyjęciu szczepionki (jeśli nie można spełnić tego warunku, należy dbać o rygorystyczną higienę rąk po potencjalnym kontakcie ze stolcem zaszczepionego niemowlęcia).27 Refundacja i organizacja szczepień u pacjentów z chorobami nerek W populacji dzieci szczepienia realizuje się zgodnie z PSO. Dla dzieci z chorobami nerek dodatkowo przewiduje się obowiązkowe szczepienie przeciwko pneumokokom, a w wybranych sytuacjach także przeciwko ospie wietrznej (p. wyżej). Natomiast u dorosłych szczepienia nie są refundowane, z wyjątkiem wspomnianego wcześniej szczepienia przeciwko WZW typu B u osób dializowanych w zaawansowanej fazie PChN oraz szczepienia poekspozycyjnego przeciwko tężcowi i wściekliźnie. Realizacją szczepień u dzieci z chorobami nerek zajmują się pediatrzy i lekarze rodzinni w porozumieniu z prowadzącym nefrologiem lub lekarzem specjalistycznej poradni szczepień. W prowadzeniu szczepień dorosłych chorych na PChN, w tym dializowanych oraz chorych po przeszczepieniu nerki, powinni uczestniczyć lekarze rodzinni we współpracy z nefrologami (zwłaszcza jeśli pacjent będzie przyjmował leki immunosupresyjne lub już je przyjmuje). W doborze szczepień uwzględnia się nie tylko narażenie na zakażenia związane z chorobą i aktualną sytuację epidemiologiczną, ale również narażenia związane z wykonywanym zawodem i hobby (np. podróże, ryzyko kontaktu z kleszczami itp.). W przeciwieństwie do dzieci, u których szczepienia zapisuje się w książeczce zdrowia, u dorosłych często nie zwraca się uwagi na dokumentację. Ponieważ wiele szczepień wymaga podawania dawek przypominających, warto prowadzić karty uodpornienia dorosłych, zapisując w nich datę, rodzaj podanej szczepionki oraz wynik oznaczenia stężenia swoistych przeciwciał (np. anty-HBs). Podsumowanie zaleceń dotyczących szczepień u pacjentów po przeszczepieniu nerkia Pacjenci po przeszczepieniu nerki powinni otrzymywać szczepionki inaktywowane (zabite) zgodnie z zaleceniami dla ogólnej populacji, ze szczególnym uwzględnieniem: – szczepienia przeciwko grypie (tylko szczepionka inaktywowana) – szczepienia przeciwko pneumokokom (optymalnie PCV i PPSV-23) – szczepienia przeciwko WZW typu B (pod kontrolą przeciwciał anty-HBs) Szczepienia należy rozpocząć po upływie 3–6 miesięcy od przeszczepu nerki. Nie dotyczy to szczepionki przeciwko grypie, którą można podać już miesiąc po przeszczepie. Pacjenci po przeszczepieniu nerki nie powinni otrzymywać szczepionek „żywych”. W przypadku zaszczepienia pacjenta szczepionką „żywą: transplantację można zaplanować dopiero po upływie co najmniej 4 tygodni. a Opracowano na podstawie 23., 27. i 36. pozycji piśmiennictwa. Piśmiennictwo: 1. European Registry for Children on Renal Replacement Therapy. ESPN/ERA-EDTA Registry: ESPN/ERA-EDTA registry annual report 2015. 2. GBD 2013 Mortality and Causes of Death Collaborators: Global, regional, and national age-sex specific all-cause and cause-specific mortality for 240 causes of death, 1990– 2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013. Lancet, 2015; 385 (9963): 117–171 3. NIH: National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases. Kidney Disease Statistics for the United States. kidney-disease 4. Stevens Levin A.; Kidney Disease: Improving Global Outcomes Chronic Kidney Disease Guideline Development Work Group Members: Evaluation and management of chronic kidney disease: synopsis of the kidney disease: improving global outcomes 2012 clinical practice guideline. Ann. Intern. Med., 2013; 158 (11): 825–830 5. Chesnaye N., van Stralen K. J., Bonthuis M. i wsp.: Survival in children requiring chronic renal replacement therapy. Pediatr. Nephrol., 2018; 33 (4): 585–594 6. Chesnaye N., Bonthuis M., Schaefer F. i wsp.: Demographics of paediatric renal replacement therapy in Europe: A report of the ESPN/ERA-EDTA registry. Pediatr. Nephrol., 2014; 29: 2403–2410 7. Kramer A., Stel Tizard J. i wsp.: Characteristics and survival of young adults who started renal replacement therapy during childhood. Nephrol. Dial. Transplant., 2009; 24: 926–933 8. Ventola Immunization in the United States: recommendations, barriers, and measures to improve compliance. Part 2: adult vaccinations. PT, 2016; 41: 492–506 9. Annunziata K., Rak A., Del Buono H. i wsp.: Vaccination rates among the general adult population and high-risk groups in the United States. PLoS One, 2012; 7: e50553 10. Kato S., Chmielewski M., Honda H. i wsp.: Aspects of immune dysfunction in end-stage renal disease. Clin. J. Am. Soc. Nephrol., 2008; 3 (5): 1526–1533 11. Betjes Immune cell dysfunction and inflammation in end-stage renal disease. Nat. Rev. Nephrol., 2013; 9 (5): 255–265 12. Meijers Litjens de Wit i wsp.: Uremia-associated immunological aging is stably imprinted in the T-cell system and not reversed by kidney transplantation. Tramspl. Ibt., 2014; 27 (12): 1272–1284 13. Litjens Huisman M., van den Dorpel M. i wsp.: Impaired immune responses and antigen-specific memory CD4+ T cells in hemodialysis patients. J. Am. Soc. Nephrol., 2008; 19: 1483–1490 14. Bitsori M., Galanakis E.: Vaccine-preventable infection morbidity of patients with chronic kidney disease and cocoon vaccination strategies. Expert Rev. Vaccin., 2015; 14: 1385–1395 15. Kaczmarek-Leki V.: Wykrywalnos´c´ przeciwciał przeciw antygenowi rdzeniowemu wirusa zapalenia wa?troby typu B a czas trwania leczenia nerkozaste?pczego. Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, Rozprawa doktorska, promotor prof. dr hab. n. med. Alicja E. Grzegorzewska, Poznan´, 2011 16. Grzegorzewska Kurzawska-Firlej D., Ratajewski W. i wsp.: Antibodies to core antigen of hepatitis B virus in patients on renal replacement therapy: association with demographic, clinical and laboratory data. Nephron. Clin. Pract., 2010; 114: C194-C203 17. Kusmierczyk J., Zatorska J., Ras J. i wsp.: Prevalence of anti-HBc antibodies in blood donors in the South Region of Poland. Vox Sang., 2006; 91: 56 18. Hruby Z., Śliwiński J. Molin I. i wsp.: High prevalence of antivodies to hepatitis C virus in three haemodialysis centres in south-western Poland. Nephrol. Dial. Transplant., 1993; 8: 740–743 19. Edey M., Barraclough K., Johnson Review article: hepatitis B and dialysis. Nephrology (Carlton), 2010; 15: 137–145 20. Ribot S., Rothstein M., Goldblat M. i wsp.: Duration of hepatitis B surface antigenemia (HBs Ag) in hemodialysis patients. Arch. Intern. Med., 1979; 139: 178–180 21. Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 16 października 2019 r. w sprawie Programu Szczepień Ochronnych na rok 2020. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, poz. 87 22. Watkins Alexander Brewer i wsp.: Response to recombinant hepatitis B vaccine in children and adolescents with chronic renal failure. Am. J. Kid. Dis., 2002; 40: 365–372 23. Guidelines for vaccination in patients with chronic kidney disease. Indian J Nephrol. 2016; 26(Suppl 1): S15–S18 24. Charakterystyka Produktu Leczniczego Engerix 25. Juszcyk J., Flisiak R., Halota W. i wsp., polska grupa eksperto´w HBV – zespo´ł ds. szczepien´: Szczepienia przeciwko wirusowym zapaleniom wątroby typu A i B. Przegl. Epidemiol., 2012; 66: 89–91 26. Grzegorzewska Hepatitis B vaccination in chronic kidney disease patients: a call for novel vaccines. Expert Rev. Vaccines, 2014; 13: 1317–1326 27. Krueger Ison Ghossein C.: Practical guide to vaccination in all stages of ckd, including patients treated by dialysis or kidney transplantation. AJKD, 2020; 75 (3): 417–425 28. Bond Spaulding Krisher J., McClellan W.: Mortality of dialysis patients according to influenza and pneumococcal vaccination status. Am. J. Kidney Dis., 2012; 60 (6): 959–965 29. Gilbertson Unruh M., McBean i wsp.: Influenza vaccine delivery and effectiveness in end- stage renal disease. Kidney Int., 2003; 63 (2): 738–743 30. Wang Lin Lin i wsp.: Seasonal influenza vaccination is associated with reduced morbidity and mortality in peritoneal dialysis patients. Nephrol. Dial. Transplant., 2016; 31 (2): 269–274 31. Esposito S., Mastrolia Ghio L. i wsp.: Influenza immunization in hemodialyzed or kidney transplanted adolescents and young adults. Expert Rev. Vaccines, 2014; 13 (8): 1059–1066 32. Scheuerman O., Zilber E., Davidovits M. i wsp.: Nephrologists need to play a key role in improving annual influenza vaccination rates in children with kidney disease. Acta Paediatr., 2017; 106 (5): 812–818 33. Sarnak Jaber Pulmonary infectious mortality among patients with end-stage renal disease. Chest, 2001; 120: 1883–1887 34. CDC. Pneumococcal Vaccine Timing for Adults. downloads/ 35. CDC. Vaccines and Preventable Diseases. Administering Pneumococcal Vaccines. www. 36. Rubin Lecin Ljungman P. i wsp.: 2013 IDSA Clinical Practice Guideline for Vaccination of the Immunocompromised Host. Clin. Infect. Dis., 2014; 58 (3): e44-e100 37. Guideline for vaccinating kidney dialysis patients and patients with chronic kidney disease. 38. Kausz A., Pahari D.: The value of vaccination in chronic kidney disease. Semin. Dial., 2004; 17: 9–11 39. Modarresi M., Gheissari A., Sattari M. Protective Status of End-Stage Renal Disease Children Against Tetanus and Diphtheria Vaccination Int J Prev Med. 2013; 4(4): 420–424 40. Wall Dominguez-Medina Faustini i wsp.: Humoral immunity to memory antigens and pathogens is maintained in patients with chronic kidney disease. PLoS One, 2018; 13(4): e0195730 41. Modarresi M., Gheissari A., Sattari M. i wsp.: Protective status of end-stage renal disease children against tetanus and diphtheria vaccination. Int. J. Prev. Med., 2013; 4: 420–424 42. Wall Dominguez-Medina Faustini i wsp.: Humoral immunity to memory antigens and pathogens is maintained in patients with chronic kidney disease. PLoS One, 2018; 13(4): e0195730. 43. Schulman Deforest A., Kaiser i wsp.: Response to measles-mumps-rubella vaccine in children on dialysis. Pediatr. Nephrol., 1992; 6: 187–189 44. Tseng Luo Y., Shi J. i wsp.: Effectiveness of Herpes Zoster vaccine in patients 60 years and older with end-stage renal disease. Clin. Infect. Dis., 2016; 62 (4): 462–467 45. 46. 47. McNamara Topaz N., Wang X. i wsp.: High risk for invasive meningococcal disease among patients receiving eculizumab (Soliris) despite receipt of meningococcal vaccine. MMWR, 2017: 66 (27): 734–737 48. Pittet Verolet McLin i wsp.: Multimodal safety assessment of measles-mumps-rubella vaccination after pediatric liver transplantation. Am. J. Transplant., 2019; 19 (3): 844–854 49. Rand McCarthy Whitington Measles vaccination after orthotopic liver transplantation. J. Pediatr., 1993; 123 (1): 87–89 50. Maxmen A. More than 80 clinical trials launch to test coronavirus treatments. www. 51. Dinits-Pensy M., Forrest Cross Hise The use of vaccines in adult patients with renal disease. Am. J. Kidney Dis., 2005; 46 (6): 997–1011 52. Gilbertson Unruh M., McBean i wsp.: Influenza vaccine delivery and effectiveness in end-stage renal disease. Kidney Int., 2003; 63 (2): 738–743 Szczepienia przeciwko COVID-19 wystartowały w Polsce pod koniec zeszłego roku. Jakie preparaty są obecnie dostępne w kraju? Ile osób do tej pory udało się zaszczepić i jak wygląda harmonogram szczepień? Dzisiejsze dane. Szczepienia przeciwko COVID-19 - ile osób otrzymało preparat?Szczepienia przeciwko COVID-19 rozpoczęły się w Polsce zaraz po świętach Bożego Narodzenia. W pierwszej kolejności zaszczepiony został personel medyczny, tj. lekarze, pielęgniarki czy pracownicy DPS-ów. Następnie antidotum podano seniorom po 70. roku życia. Potem szczepieni byli nauczyciele, pracownicy służb mundurowych, osoby, które ukończyła 69. rok życia, a także te zmagające się z jakąś chorobą przeciw COVID-19 – dane z 23 lipca 2022 Do 23 lipca, godz. 10:30, liczba wykonanych szczepień wyniosła 54 692 062. Liczba osób w pełni zaszczepionych 22 524 159. Dawkę przypominającą przyjęło 12 012 311 osób. Dzienna liczba szczepień to 17 422. Zutylizowano 788 420 dawek. Liczba niepożądanych odczynów: 18 przeciwko COVID-19 - jakie preparaty są podawane? Na tę chwilę w Polsce dostępne są cztery szczepionki opracowane przez firmy: Pfizer, Moderna, AstaZeneca oraz Johnson & Johnson, która przeciwieństwie do pozostałych jest preparatem jednodawkowym. Dwie pierwsze podawane były pracownikom służby zdrowia oraz seniorom powyżej 70. roku. Nauczyciele oraz osoby między 65. a 69. rokiem życia otrzymują szczepionkę od firmy przeciwko COVID-19 - harmonogram szczepień?15 stycznia 2021 roku ruszyła rejestracja na szczepienia dla osób powyżej 80. roku życia. Osoby z tej grupy są szczepione od 25 stycznia 2021. Od 22 stycznia na szczepienia mogli rejestrować się seniorzy powyżej 70. roku życia. W następnej kolejności antidotum na COVID-19 zaczęto podawać nauczycielom i opiekunom w żłobkach. Ich szczepienia rozpoczęły się 8 lutego. Zapisy na szczepienia dla pozostałej pracowników oświaty ruszyły 15 lutego. Od 10 marca możliwość rejestracji na szczepienie otrzymały osoby przewlekle chore. Antidotum na COVID-19 zaczęto im podawać 15 marca. 22 marca 2021 rokuruszyły zapisy dla osób urodzonych w latach 1955-1956, czyli 65- i 66-latków. Od 23 marca taką możliwość mają urodzeni w latach 1957-1961, czyli seniorzy powyżej 60 lat. Pod koniec marca na szczepienia mogły zapisywać się osoby między 40. a 59. rokiem życia . Niestety system nieprawidłowo wyznaczył im termin szczepienia. Osoby, które otrzymały termin szczepienia do 5 kwietnia mogły bez problemu przyjąć antidotum na COVID-19. Ze zmianą musieli się liczyć ci, którzy mieli być zaszczepieni między 6. a 30. kwietnia. Zostali oni poinformowani SMS-em lub telefonicznie o nowym terminie szczepienia (po 10 maja) . Od 12 kwietnia możliwość zapisu na szczepienia otrzymały osoby urodzone w 1962 roku. W kolejnych dniach ruszyły zapisy następny roczników. 28 kwietnia uruchomiona została rejestracja dla osób między 30. a 39. rokiem, które wcześniej - między styczniem a marcem - zgłosiły za pośrednictwem formularza elektronicznego gotowość do zaszczepienia się. Z kolei 4 maja rozpoczęła się rejestracja osób między 18. a 29. rokiem życia, a 17 maja dla 16. i 17 latków. Od 7 czerwca rodzice mogli zapisywać na szczepienie przeciw COVID-19 dzieci w wieku od 12 do 15 lat. Szczepienia przeciwko COVID-19 - jak się zapisać?Aby zapisać się na szczepienie można:wysłać SMS-a na numer 664-908-556 o treści "SZCZEPIMYSIĘ"; zadzwonić na całodobową infolinię 989;wypełnić formularz dostępny na stronie bezpośrednio w punkcie szczepień. Zobacz wideo: Ekspresowe tempo szczepienia w USA:Zobacz także: 30 lat doświadczenia Od 2014 roku z misją w Ukrainie, z biurem pomocowym w Kijowie Opiera się na 4 zasadach: humanitaryzmu, bezstronności, neutralności i niezależności Regularnie publikuje raporty finansowe ze swoich działań Autor: Adrian AdamczykŹródło zdjęcia głównego: StefaNikolic/Getty Images Chorzy na raka znajdują się w najwyższej grupie ryzyka zakażenia koronawirusem. Ich rokowania są znacznie gorsze niż w przypadku zdrowej osoby, która zostanie zakażona. Lukasz GdakChorzy przewlekle przez długie tygodnie czekali, aż znajdzie się dla nich miejsce w narodowej strategii szczepień. Gdy w końcu zyskali prawo do zastrzyku w pierwszym etapie razem z nauczycielami, prokuraturą, policją czy agentami służb, okazało się, że wielu z nich nadal nie kwalifikuje się na przyjęcie preparatu. Szansę na wcześniejsze szczepienie dostali bowiem tylko Ci do 60 roku życia. Starsi nadal muszą czekać. - Jeżeli szczepimy priorytetowo osoby starsze, to dlaczego u chorych onkologicznych, musimy ograniczyć się jedynie do osób przed 60 rokiem życia? Jeżeli kryterium miało być rokowanie, to jest to wybór chybiony – wiek, nie jest jedynym kryterium, a część osób chorujących pomiędzy 60 a 70 rokiem życia ma większe szanse pokonać chorobę nowotworową niż młodsi - mówi hematolog, prof. Wojciech Jurczak z Pododdziału Leczenia Nowotworów układu Chłonnego, Narodowego Instytutu Onkologii w - Trzecia fala - ważne zmianyOsoby przewlekle chore, które nie ukończyły 60 lat w ogłaszanej z pompą narodowej strategii szczepień pierwotnie potraktowano "po macoszemu". Zgodnie z harmonogramem, opublikowanym w rządowym rozporządzeniu z 14 stycznia 2021 r., miały one trafić do II grupy szczepionych. To oznaczało, że najpierw swoje dawki otrzymają prokuratorzy, żołnierze, agenci wywiadu czy też strażnicy ochrony kolei. Ciężko chorzy pacjenci – także Ci z nowotworami, mieli czekać na swoją kolej. Problem w tym, że często czekać nie mogą, bo tak jak i seniorzy są narażeni na znacznie cięższy przebieg infekcji koronawirusem. - Chorzy na raka znajdują się w najwyższej grupie ryzyka zakażenia koronawirusem. Ich rokowania są znacznie gorsze niż w przypadku zdrowej osoby, która zostanie zakażona. Nowotwór upośledza bowiem układ odpornościowy. Dlatego tak ważne jest, by chronić ich przed infekcją. Nie można tych chorych spychać na dalsze etapy – mówi dr Anna Prokop-Staszecka, pulmonolog, która w szpitalu Jana Pawła II w Krakowie kieruje oddziałem dodaje, że ciężkie powikłania po covidzie dotyczą głównie pacjentów, którzy już cierpią na jakieś schorzenia. Te z kolei nasilają się w sposób szczególny pod wpływem infekcji. Chorzy zaszczepią się przed urzędnikamiPodobnych głosów ze strony autorytetów medycznych było wiele. Dlatego też, po fali krytyki, jaka wylała się na rząd, że chce szczepić urzędników przed chorymi, w harmonogramie zaszły zmiany. Minister Dworczyk kilka dni temu zapowiedział, że szczepienia dla ciężko chorych pacjentów rozpoczną od 15 marca. Problem w tym, że po opublikowaniu rozporządzenia okazało, się że tylko zaledwie niewielka cześć z nich może liczyć na szczepienie w pierwszy etapie, a konkretnie w etapie I B. Starsi pacjenci pominięciW harmonogramie znalazły się bowiem na ten moment tylko cztery grupy chorych przewlekle. Są to osoby dializowane z powodu przewlekłej niewydolności nerek, z chorobą nowotworową, u których po 31 grudnia 2019 r. prowadzono chemioterapię lub radioterapię, poddawane przewlekłej wentylacji mechanicznej (takie, które są podłączone do respiratorów) oraz osoby po przeszczepach. Niestety zgodnie z dokumentem z 29 stycznia br. szczepionkę dostaną tylko Ci urodzeni po 1961 r. A to znaczy, że w grupie uprawnionej do szczepienia po 15 marca nie ma starszych pacjentów, których wśród chorych na nowotworowy oraz choroby nerek nie brakuje. - Trudno wypowiadać się na ten temat, w jakiej kolejności powinniśmy szczepić chorych. Rolą lekarzy, jest zabiegać o to by jak najwięcej z ich pacjentów zostało zaszczepionych. Możemy i powinniśmy wskazywać ryzyko, jaki niesie z sobą infekcja COVID w poszczególnych grupach pacjentów. Wiemy jednak, że u chorych onkologicznych, a zwłaszcza tych z nowotworami układu chłonnego, którzy są w trakcie leczenia i zarażą się koronawirusem, ryzyko śmierci z powodu COVID-19 wynosi jeden na cztery osoby – czyli 25 proc. To o wiele więcej niż u osób 70+. Tacy pacjenci powinni więc być szczepieni wszyscy, bez względu na wiek - tłumaczy hematolog, prof. Wojciech Jurczak z Pododdziału Leczenia Nowotworów układu Chłonnego, Narodowego Instytutu tych decyzji zostaną rozliczeni politycyProf. Jurczak wyjaśnia, że o ile jako środowisko medyczne może zgłaszać swoje rekomendacje, to wyboru, którzy pacjenci w jakiej kolejności przyjmą szczepionką dokonują politycy. - To oni decydują, czy powinniśmy szczepić najpierw tych o wyższym ryzyku, czy grupy osób, na których im szczególnie zależy. I to oni zostaną z tego rozliczeni. Podejmowane decyzje te powinny być transparentne i spójne, a przygotowane akty wykonawcze gotowe w odpowiednim czasie. Jeżeli szczepimy priorytetowo osoby starsze, to dlaczego u chorych onkologicznych, musimy ograniczyć się jedynie do osób urodzonych przed 60 rokiem życia ? Jeżeli kryterium miało być rokowanie, to jest to wybór chybiony – wiek, nie jest jedynym kryterium, a część osób chorujących pomiędzy 60 a 70 rokiem życia ma większe szanse pokonać chorobę nowotworową niż młodsi. Niestety, w sytuacji, w której brakuje szczepionek, decyzje o tym kto ją dostanie, a kto nie zawsze będą ciągu tygodnia od 15 do 20 marca rząd planuje zaszczepić około 70 tys. ciężko chorych Polaków. To jedynie część z pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. Lekarze uważają, że wykonanie szczepień w ciągu pięciu dni wydaje się mało realne. - Nie zrozumiałe jest również określenie ram czasowych. U pacjentów w trakcie leczenia onkologicznego, moment podania szczepionki, by mogła być najbardziej skuteczna, musi być uzależniony od np. terminu ostatniego cyklu chemioterapii. Czyli mamy przerwać lub odroczyć leczenie, by dostosować się do absurdalnego przepisu? - pyta prof. ten moment medycy nie mają jeszcze nawet możliwości wystawiania skierowań na szczepienia dla osób z grupy 1B. Krótko po grupie 1B, bo 22 marca zaczną się szczepienia służb Jako Unia Europejska przegraliśmy batalię o szczepionki. Więcej szczepią w Anglii, w Izraelu czy Stanach Zjednoczonych. Gubimy się w politycznej poprawności, nie potrafiąc znaleźć rozwiązań i podpisać rozsądnych umów z firmami farmaceutycznymi. Proponowałbym, żeby politycy zastanowili się w końcu jak zwiększyć efektywność systemu i produkować więcej szczepionek, a nie jak dzielić niedostatek – ucina prof. Jurczak. Jak prawidłowo zmierzyć temperaturę? To zależy od rodzaju termometruOto przywileje, na które w Polsce mogą liczyć zaszczepione osoby!Sondaż: Młodzi Polacy nie chcą się szczepić. Najstarsi wręcz przeciwnieMiałem koronawirusa – czy jestem już odporny i jak mogę oddać osocze dla chorych?Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Szczepienia przeciw COVID-19 dla osób przewlekle chorych. Od 10 marca 2021 r. pacjenci przewlekle chorzy, zaliczani do grupy 1B, mogą rejestrować się na szczepienia przeciw COVID-19. Grupa ta została rozszerzona o dodatkowych pacjentów. Większość chorych dostanie skierowanie automatycznie. W niektórych przypadkach zalecana będzie konsultacja z lekarzem prowadzącym – czy na pewno kwalifikują się na szczepienie i w jakim terminie. Szczepienia tych osób rozpoczną się 15 marca 2021 r. Osoby z chorobami współistniejącymi mają obniżoną odporność, a występujące u nich problemy zdrowotne, z którymi się borykają, to większe ryzyko ciężkich powikłań wywołanych koronawirusem. W trosce o osoby przewlekle chore, rząd w porozumieniu z Radą Medyczną zadecydowali, że będą się mogły one zaszczepić przeciw COVID-19 już od 15 marca. Większość chorych dostanie skierowanie automatycznie. W niektórych przypadkach zalecana będzie konsultacja z lekarzem prowadzącym – czy na pewno kwalifikują się na szczepienie i w jakim terminie. Zapraszamy do zapoznania się z materiałem wideo, który szczegółowo opisuje proces rejestracji osób należących do tej grupy: Kolejność szczepień wśród osób przewlekle chorych – tzw. grupy 1B W celu sprawnego przeprowadzenia szczepień wśród osób przewlekle chorych obowiązuje kolejność szczepień. Na początku szczepionkę będą mogli przyjąć: – pacjenci dializowani z powodu przewlekłej niewydolności nerek; – pacjenci z chorobą nowotworową, u których po dniu 31 grudnia 2019 r. prowadzono leczenie chemioterapią lub radioterapią; – pacjenci po przeszczepach komórek, tkanek i narządów, u których prowadzono leczenie immunosupresyjne; – pacjenci poddawani przewlekłej wentylacji mechanicznej. Dla tych pacjentów skierowania zostaną wystawione automatycznie. Grupa ta została rozszerzona o pacjentów: – u których zdiagnozowano chorobę nowotworową, a nie rozpoczęto leczenia; – którzy oczekują na dowolny przeszczep, ale jeszcze są przed operacją. Wyżej wymienieni pacjenci nie będą mieli automatycznie wystawionych e-skierowań. Ta grupa osób powinna zgłosić się po skierowanie na szczepienie do lekarza prowadzącego (np. onkologa) lub lekarza POZ. Następnie skontaktować się z punktem szczepień i umówić na wizytę. Ta grupa może rejestrować się na szczepienia tylko w punktach szczepień. Mapa punktów szczepień . Grupa 1B jak zapisać się na szczepienie? Szczegółowe informacje nt. rejestracji dla osób przewlekle chorych, można znaleźć na stronie w przeznaczonej dla tej grupy pacjentów zakładce. Jesteś pacjentem z chorobą nowotworową i w latach 2020-2021 leczono Cię chemioterapią lub radioterapią? Skierowanie na szczepienie dostaniesz automatycznie Skierowanie dla pacjentów onkologicznych zostanie wystawione automatycznie przez Centrum e-Zdrowia. Jeśli jesteś już PO czynnym procesie terapii onkologicznej – zapoznaj się z wytycznymi, – jeżeli nie ma przeciwwskazań do szczepienia, skontaktuj się z wybranym populacyjnym punktem szczepień (włączając szpitale węzłowo-populacyjne i tymczasowe) i umów termin szczepienia. Jeśli jesteś W TRAKCIE czynnego procesu terapii (np. radioterapii lub chemioterapii) – zapoznaj się z wytycznymi i w razie potrzeby skonsultuj się ze swoim lekarzem prowadzącym – jeżeli nie ma przeciwwskazań do szczepienia, zostaniesz zaszczepiony w swoim ośrodku onkologicznym lub w populacyjnych punktach szczepień Zaszczep się Skorzystaj z bezpłatnego szczepienia w wybranym przez siebie czasie. Przyjmij drugą dawkę Pamiętaj o drugiej dawce szczepienia – termin otrzymasz bezpośrednio w punkcie szczepień w dniu pierwszej dawki. Ważne! Jeśli jesteś w trakcie hospitalizacji, szczepionkę przyjmiesz w placówce, w której jesteś leczony. Jesteś pacjentem po przeszczepie komórek, tkanek, narządów i jesteś poddany leczeniu immunosupresyjnemu? Skierowanie na szczepienie dostaniesz automatycznie Skierowanie dla pacjentów po przeszczepach zostanie wystawione automatycznie przez Centrum e-Zdrowia. Zapoznaj się z wytycznymi dla pacjentów po przeszczepach Umów termin i miejsce szczepienia Skontaktuj się z wybranym populacyjnym punktem szczepień (włączając szpitale węzłowo-populacyjne i tymczasowe). Zaszczep się Skorzystaj z bezpłatnego szczepienia w wybranym przez siebie czasie. Przyjmij drugą dawkę Pamiętaj o drugiej dawce szczepienia – termin otrzymasz bezpośrednio w punkcie szczepień w dniu pierwszej dawki. Ważne! Jeśli jesteś w trakcie hospitalizacji, szczepionkę przyjmiesz w placówce, w której jesteś leczony. Jesteś pacjentem poddawanym przewlekłej wentylacji mechanicznej? Skierowanie na szczepienie dostaniesz automatycznie Skierowanie dla pacjentów wentylowanych mechanicznie zostanie wystawione automatycznie przez Centrum e-Zdrowia. Pacjenci mobilni Jeśli jesteś mobilny i możesz samodzielnie dotrzeć do punktu szczepień – skontaktuj się z wybranym populacyjnym punktem szczepień (włączając szpitale węzłowo-populacyjne i tymczasowe). Pacjenci niemobilni Jeśli ze względu na stan zdrowia nie możesz być szczepiony poza domem, zgłoś się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Lekarz zakwalifikuje Cię do szczepienia z wykorzystaniem mobilnego zespołu szczepień lub wyjazdowego punktu szczepień Przejdź kwalifikację z lekarzem Lekarz przed samym szczepieniem dokona ostatecznej kwalifikacji, czy możesz być zaszczepiony. Zaszczep się Skorzystaj z bezpłatnego szczepienia. Przyjmij drugą dawkę Pamiętaj o drugiej dawce szczepienia – termin wskaże mobilny punkt szczepień. Ważne! Jeśli jesteś w trakcie hospitalizacji, szczepionkę przyjmiesz w placówce, w której jesteś leczony. Jesteś pacjentem dializowanym? Skierowanie na szczepienie dostaniesz automatycznie Skierowanie dla pacjentów dializowanych zostanie wystawione automatycznie przez Centrum e-Zdrowia. Zgłoś się do swojej stacji dializ Umów termin w swojej stacji dializ. Przejdź kwalifikację z lekarzem Twój lekarz zadecyduje, czy możesz być zaszczepiony. Zaszczep się Skorzystaj z bezpłatnego szczepienia. Przyjmij drugą dawkę Pamiętaj o drugiej dawce szczepienia – termin otrzymasz po przyjęciu pierwszej dawki w swojej stacji dializ. Jesteś zdiagnozowanym pacjentem onkologicznym, ale nie rozpocząłeś jeszcze terapii? Zostałeś zakwalifikowany do przeszczepu, ale jeszcze nie miałeś operacji? Zgłoś się po e-skierowanie do swojego lekarza prowadzącego lub lekarza POZ. Skontaktuj się z punktem szczepień i umów na wizytę. Przejdź kwalifikację z lekarzem Lekarz przed samym szczepieniem dokona ostatecznej kwalifikacji, czy możesz być zaszczepiony. Zaszczep się. Skorzystaj z bezpłatnego szczepienia. Przyjmij drugą dawkę. Pamiętaj o drugiej dawce szczepienia – termin otrzymasz bezpośrednio w punkcie szczepień w dniu pierwszej dawki. Wspólne wytyczne dla pacjentów z grupy 1B i personelu medycznego w zakresie szczepienia przeciwko COVID-19. Kwestionariusz wstępnego wywiadu przesiewowego przed szczepieniem osób z grupy 1B przeciw COVID-19 Źródło:

osoby przewlekle chore szczepienia